gitariste met brede belangstelling
Ik ken hem al meer dan twintig jaar en zolang ik hem ken zegt hij dat het binnenkort wel afgelopen met hem zal zijn. Maar een maand geleden vierden we zijn 91ste verjaardag met een boottocht en stapte hij nog overboord om even een stukje te gaan zwemmen. Nu zit hij aan onze keukentafel en zegt ‘wie weet blijf ik er zometeen wel in. Dan zitten jullie met me opgescheept. Je kunt op deze leeftijd eigenlijk niet meer met goed fatsoen bij de mensen op bezoek gaan’.
De fysiotherapeut vatte het onderwerp bondig samen. ‘Ik ben grijs en heb een snor. Mijn vrouw ook, maar zij wordt er op aangesproken’.
Ik ben in de ban van oude mensen. Dat komt door Wout. Hij is gisteren negentig geworden en vierde dat bij ons aan tafel. Toen iemand het woord prestatie in de mond nam werd hij kwaad en stampvoette ik ben gewoon nog niet doodgegaan. Het komt ook door mijn achillespees. Die doet inmiddels zo’n pijn dat ik geen stap meer zetten kan. Johanna Quaas is bijna twee keer zou oud als ik maar zij lijkt nergens last van te hebben.
Ambitie kent geen leeftijdsgrens. Kogelstootster Ilse Pleuger is 85 en baalt, ondanks haar gouden medaille. Ze stootte 5.99 maar was liever met 6.00 de boeken ingegaan. Discuswerper Alfred Proksch ambieert een gouden medaille. Hij dingt mee in de categorie 100+ waar hij de enige deelnemer is.
Gezien in Herbstgold, een fantastische documentaire over vijf sporters die zich voorbereiden op de Masters Atletiek later dat jaar in Finland.
In het dagelijks leven was Proksch graficus. Hij is tot aan zijn dood in 2011 blijven werken.
