Tien minuten voor mijn concert begon het keihard te regenen. Toen ik het podium betrad brak het onweer los. Bliksemschichten en keiharde knallen begeleidden mijn concert.
Otto en ik waren allebei te gast op het jaarlijkse gitaarseminar van Taiwan. Otto gaf lezingen en leerde aanwezige gitaristen om kleine reparaties zelf uit te voeren. Ik gaf ‘het’ concert en de dagen daarna een aantal masterclasses. In de aankondiging werd gesproken over ‘het liefdespaar’.
De organisatie van het festival had werkelijk aan alles gedacht. Als ware VIPS werden we ontvangen en begeleid. Het noodweer kwam ook voor hen als een verassing.
Na de toegift was niet alleen het concert afgelopen, ook het onweer was voorbij. We konden zonder paraplu naar het hotel want ook het regenen was gestopt. Ik zei ‘wat toevallig’ maar iemand uit het publiek zei dat het het werk van de goden was geweest. ‘Die hebben de mensen de kerk in gedirigeerd om naar je concert te komen luisteren.’
In dat geval hadden ze er geen gras over laten groeien. De bliksem had gaten in het wegdek geslagen. Ook in dat van de startbaan van het vliegveld zodat een aantal vluchten moesten worden geannuleerd.
Maar, het moet gezegd, de kerk zat lekker vol.
