Omdat de expositie op zijn einde liep vermoedde ik dat het druk zou zijn. Op de website moest je aangeven hoe laat je de expositie wilde bezoeken. Ik werd heen en weer geslingerd tussen de wens om te gaan en grote tegenzin om in een mensenmassa in shifts langs Elsschots manuscripten te schuifelen. De twijfel maakte mij besluiteloos.
Niet eerder dan middernacht hakte ik als gitariste met brede belangstelling de knoop door. Toen bleek het niet langer mogelijk om kaarten via de website te bestellen. Met een pesthumeur ging ik naar bed.
De volgende ochtend pakte Mijnheer Gitaar de telefoon. De man aan de andere kant van de lijn repte in het geheel niet over drukte. Hij raadde ons enkel aan om, als we alles wilden zien, niet later dan 14.30 uur te komen.
Om 13.00 uur liepen we het Letterenhuis binnen.
We waren de enige bezoekers.
Lees ook: De Papieren Man over de expositie
Haha. En helemaal in Antwerpen!