Ik heb vijf fans. Wellicht zijn het er meer maar van vijf weet ik het zeker. Zij mailen mij af en toe en komen vrijwel altijd naar mijn concerten. Ik tel ze op de vingers van één hand: de notaris, de pianostemmer, de redacteur en twee gepensioneerde muziekliefhebbers. Ik koester ze. Laatst stuurde één van hen mij een e-mail.
Geachte mevrouw Steenbergen,
Nooit zal ik genoeg krijgen van de suites voor cello.
Nu ik het boek “The Cello Suites – In search of a Baroque Masterpiece” van Eric Siblin aan het lezen ben, met Casals in de cd-speler en de rest van mijn vele opnamen netjes in het gelid wachtend tot ze weer aan de beurt zijn, vroeg ik me af hoe het u vergaat met het opnemen van de resterende drie suites?
Ik zie dat u mij de cd met de eerste drie suites toestuurde in november 2001… Wat gaat de tijd snel. U hebt het (gelukkig!) druk met uw muzikale bezigheden, maar ik ben toch zo vrij nog maar eens te vragen naar de suites nr. 4, 5 en 6…
Geen collectie kan zelfs maar pretenderen compleet te zijn zonder die opnames van u…
Nooit snakte muziek er zo naar opgenomen te worden…
Mijn eigen beleving van de suites vertoont een pijnlijk hiaat…
Uw mail uit 2001 met antwoord op mijn vraag destijds naar de vervollediging van de suites heb ik altijd bewaard, als een relikwie, als een memento aan een stille verwachting…
U heel veel succes & voorspoed wensend,
Met hartelijke groet,
Geef een antwoord