Ik wilde naar de mobielen kijken van Alexander Calder in het Gemeentemuseum in den Haag. In de krant las ik dat daar ook workshops voor kinderen zijn waar ze zelf met ijzerdraad aan de slag kunnen. Dat leek me echt iets voor de kleine vriend en ik vertelde het aan zijn moeder. Zij vond nog een gaatje in zijn drukke agenda en de afspraak werd gemaakt. Precies op een dag zonder workshops naar later bleek. Zo veranderde mijn perspectief van gezellig samen naar Calder in waar hebben ze in vredesnaam wél iets voor kinderen georganiseerd. We kwamen in het Teylers terecht waar we experimenteerden met Kracht, Licht, Geluid en Elektriciteit.
De experimenten waren georganiseerd in een soort eilandjes met op elk eiland een opdrachtkast. Voor elke opdracht was maar beperkt tijd. De kinderen vonden de kleine vriend maar raar en wilden hem er niet bij laten. Veel te lang bleven ze proberen of ze iets konden laten branden, knipperen of ‘exploderen’. De kleine vriend liet het allemaal gebeuren. De klok tikte door en op een gegeven moment riep ik ‘en nu mag hij!’ Tot ieders verbazing zette hij alles razendsnel in elkaar. Alle lampjes gingen branden.
Geef een reactie