Jaren geleden kwam ik Robin Lemmers tegen. Ik kende hem nog uit het jaar nul, een periode waarin ik stage liep op de IJsbreker. Het antwoord op mijn vraag wat hij tegenwoordig deed was een elevator pitch over een gebouw met oefenruimtes, studio’s en andere faciliteiten voor musici en muzikanten. Dat leek mij veel te mooi om waar te zijn en dus een beetje zonde van Robin zijn tijd. Maar dat zei ik niet. Ik zei ‘Goh wat leuk! Ik ben benieuwd.’ Ik heb er daarna niet meer aan gedacht totdat er berichten begonnen te verschijnen over een stadsdeel, een deelraad en problemen bij de bank. ‘Verdomd’, dacht ik, ‘het is hem gelukt!’
Inmiddels is het gebouw volop in gebruik. Ook het concours van afgelopen zaterdag vond er plaats. Het is een fantastische plek geworden die mij deed denken aan de tijd dat ik nog op het conservatorium zat. Er hangt inspiratie in de lucht en er loopt van alles rond. Introverte gitaarjongens en Ton Koopman, vioolkinderen en Abdelkader Benali, radio- en televisieproducenten, swingende soulmeisjes en ook Eric Vaarzon Morel kwam ik er tegen. Hij ging even studeren terwijl zijn dochter een cursus aan het volgen was. Het gebouw voorziet zoals dat heet, in een behoefte.
Maar de problemen zijn gebleven en nu staat het gebouw te koop. Als de jackpot van de afgelopen trekking van de Staatsloterij wèl zou zijn gevallen en dan ook nog eens op míjn lot, zou ik het hebben gekocht. Want MuzyQ is echt te gek. Robin heeft er voor zover ik weet, noodgedwongen, niets meer mee te maken.
Robin Lemmers says
9 april 2013 at 11:06Dag Esther,
Je stukje over muzyQ doet me deugd. Vooral het feit dat je zo helder weergeeft hoe je oorspronkelijke scepsis (die ik destijds bij veel muziekmakers tegenkwam) uiteindelijk heeft plaats gemaakt voor onverbloemd enthousiasme, vind ik bemoedigend.
Het toont maar weer eens aan dat het gewoon tijd nodig heeft om tot wasdom te komen. Tijd, die het onvoldoende is gegund.
Hoewel ik mij hier verder zal onthouden van commentaar over het hoe en waarom van de negatieve berichten in de pers en de achtergronden daarvan, wou ik nog wel een klein misverstand uit de wereld helpen: 2 jaar geleden heb ik mij inderdaad genoodzaakt gevoeld om terug te treden als directeur. Maar als bestuurder van de initiërende stichting (Orfeos Studio) draag ik nog steeds verantwoordelijkheid en ook als mede-eigenaar van de exploitatieondernemer heb ik er op gepaste afstand nog wel degelijk mee te maken …
Hoe dan ook, het zou mooi zijn, als jij die jackpot zou winnen!
Hartelijke groet,
Robin Lemmers.
esther steenbergen says
9 april 2013 at 12:31Ha Robin,
Dank voor de reactie, aanvulling en verbetering. Ik zie, al surfend op internet, dat er een gigantisch wespennest is ontstaan. Ik ben benieuwd hoe dit gaat aflopen. Overigens, er zijn weer loten.