Na een concert in Moskou wordt de meester geïnterviewd. De interviewer begint over de Russische, zevenjarige gitaar en vraagt of Paco op zo’n gitaar zou willen spelen. Paco antwoord (op 2.40) dat hij op geen enkele gitaar wil spelen. Niet op een zessnarige gitaar, niet op een zevensnarige gitaar. Gitaarspelen kost hem verschrikkelijk veel moeite. Gitaarspelen doet hem pijn. La guitarra me mata, zegt hij. Wat letterlijk, de gitaar vermoordt me, betekent.
Op zijn website staat een citaat van zijn dochter.
…Si le invitases a casa
Para comer: Algún plato de cuchara
Para beber: Un tinto
No le hables de: Guitarra, su pesadilla.
oftewel
…Als je hem zou uitnodigen:
Om te eten: iets om op te lepelen
Om te drinken : rode wijn
Niet over praten: de gitaar, zijn nachtmerrie.
Maar oh, oh, oh, wat kon hij het goed. Gitaarspelen.
Nog steeds kan ik het niet geloven dat hij weg is….het voelt als een naaste familielid die in de verte gestorven is en ik dan, niet de kans kreeg om afscheid te nemen. Ik heb bij hem 2 keer aan tafel gezeten, na concerten en al kon ik niets bijzonders tegen hem zeggen, het voelde alsof ik met hem bevriend was en bij het afscheid nemen, gewoon zeggen..ik zie je weer. Zo eenvoudig en bescheiden als hij was, zo groot was als musicus.