Ik leer een stuk op verschillende manieren uit mijn hoofd. Sommige manieren gaan vanzelf, andere manieren moet ik forceren. Ik leer de melodie, het ritme, ik onthoud hoe het klinkt, hoe het eruit ziet. De bladspiegel van de bladmuziek, de baslijn, de harmonieën. De beweging die mijn vingers maken.
Ook studeer ik alle passages tergend langzaam met metronoom. Terwijl ik de ene noot speel, stel ik me de volgende noten voor. Hun plek op de hals, hun naam, hun functie. Steps ahead noem ik dat.
Als je een stuk regelmatig op zijn ‘steps ahead’ studeert, leer je steeds verder vooruit te denken. Na een tijd kun je je het hele stuk, noot voor noot voorstellen. Zonder dat er een gitaar aan te pas komt.
Steps ahead is bijzonder effectief. Je leert er heel snel van spelen en je wordt er super trefzeker van omdat je precies weet waar je naar toe moet. Het is ook goed tegen de zenuwen want je weet dat je het stuk, van voor naar achter, van links naar rechts, door en door kent.
Afbeelding: Robert Jacob Gordon (foto:rijksstudio)
Geef een antwoord