Melle Daamen is de directeur van de stadsschouwburg van Amsterdam en een belangrijke spin in het web van kunstbesturen en culturele raden. Af en toe laat hij eens een proefballonnetje op over invliegende ballerina’s en vraagt hij zich af wat er nou zo Nederlands is aan de uitvoeringspraktijk van klassieke muziek. (Hij heeft duidelijk nog nooit van Gustav Leonhardt, Ton Koopman, Orkest van de XVIII eeuw, Asko/Schönberg, Reinbert de Leeuw, Concertgebouworkest, Nederlands Blazers Ensemble, etc. etc gehoord.)
Ik zat vanochtend heerlijk in een Bach-biografie te lezen toen ik namens hem werd gebeld met de vraag of ik voor € 75,- per jaar, vriend van zijn schouwburg wilde worden.
Ik zei dat ik best vriend wilde worden maar dat ik hem dan ook af en toe eens wil kunnen bellen. Waarom stond hun nummerweergave niet aan? Daar ging ze niet over, zei de vrouw aan de telefoon. Ik kon me opgeven bij het bel me niet register waarvan na ons gesprek een wettelijk verplicht bandje met informatie zou gaan spelen.
Ik ben bang dat je zo geen vrienden maakt.
Esther Steenbergen
Geef een antwoord