‘Stil eens’ zei Jasper en veranderde ons van door-de-muziek-heen-pratende-witte-wijn-drinkers in aandachtige luisteraars, wachtend op wat komen zou. Het ging over timing. En over, hoe kan het ook anders, Billy Holiday.
Jasper zei als je de achtergrond wegfiltert en alleen haar gezang laat horen, kan niemand kan zeggen waar de tel zit, terwijl met de achtergrond erbij, iedereen vindt dat ze helemaal perfect in de maat zingt.
Nadat we vol aandacht naar Billy hadden geluisterd, wilden we allemaal iets moois laten horen. Zo kwamen we één voor één uit de kast met ons favoriete muziekfragment terwijl we op rood overstapten omdat Otto buikspek uitserveerde.
Er werd in vlagen, in volle concentratie naar ieders muziek geluisterd. Naar Wagner, naar Alabama Shakes. Naar het middendeel van het Italiaans Concert en naar Tavares, waarmee het dansen begon.
Ook Andre Hazes kwam voorbij en natuurlijk Stevie Wonder. Hij werd luid juichend ontvangen door dezelfde man die zojuist nog in tranen naar zijn favoriete muziekfragment had zitten luisteren: de begrafenismars uit “de Siegfried” van Wagner.
Nadat we de laatste gast hadden uitgezwaaid draaide ik de ultieme paasmuziek.
Esther Steenbergen
Geef een antwoord