De titel voor zijn nieuwe boek was tijdens een etentje met vrienden niet met onverdeeld enthousiasme ontvangen. Wat of ík van de titel vond, wilde de schrijver weten.
Ik vond de titel wel oké. ‘Als het de lading dekt tenminste’. Want de titel had een lading.
De titel dekte de lading, verzekerde de schrijver me.
Ach, ’t is maar een titel, stelde hij zichzelf gerust. Zo belangrijk is een titel nou ook weer niet.
Nou,… protesteerde ik.
Oh ? vroeg de schrijver. Wel belangrijk? Wat vind jij dan een mooie titel? Noem jij eens een boek met een mooie titel.
Daar moest ik even over nadenken.
De Koperen Tuin. De Koperen Tuin zei ik. Dat vind ik echt een prachtige titel.
… Oké…, zei de schrijver. Dan noem ik mijn boek De Koperen Tuin.
Groos!
Groots, maar het doer mij wel enigzins aan Simon Vestdijk denken.
Kent men die in New York?
Uiteraard Simon Vestdijk.
Maar de foto, publiek wachtend op de muziek, past zo mooi bij het boek (en de titel uiteraard :-)
doer = doet, sorry
prima.
Ha ha!!!En goede titel? Boek al gelezen?
Neen, Ik sprak de schrijver de dag voor hij het naar de uitgever bracht. Maar het wordt vast mooi en ik ga het zeker lezen.
prima. wie ben ik?
Piet Hein Bunnik?