Ha Esther!
Hier alles in orde. Ik hoorde gisterenavond dat 1 op de 3 boekhandels failliet zou zijn na corona. Heb ik groots gevierd. Dacht zelf namelijk fifty/fifty dus dit vergroot mijn kansen!
Hoe gaat het bij jullie? Voor jou een ander leven, terwijl er voor Otto niet zo veel veranderd is? Zeg ik het zo goed? Let me know. Jullie zitten in ieder geval niet op elkaars lip zoals vele anderen: corona scheidingspiek! Merk ik in de winkel ook soms, en dan huil ik gewoon mee met wie er ook aan het woord is. Als een man z’n zegje gedaan heeft zeg ik: hoe hou je het toch uit met die trut, ik was allang weg geweest, dit is geen doen etc. Bij een vrouw: wat een smeerlap, totaal geen gevoel, ik had je heel anders behandeld, met de liefde die je verdient etc. Enfin, zo komen we de dag door.
Leuk stuk, over de Koperen Tuin. Sowieso goed in titels, die tandartsfavoriet, Ivoren Wachters, dat is toch ook fraai. Het Glinsterend Pantser heb ik gelezen, ging over iemand met huidproblemen. Eigenlijk moet je alleen de titels van die man lezen en z’n boeken verder lekker laten zitten. De tijd die hij daar aan besteed heeft had hij beter aan iets anders kunnen besteden, tuintje in de schuur witten, alles van Bach luisteren (nog zo iemand die niet van ophouden wist. Er moet toch een tijdgenoot zijn geweest die zei, “Hee Johann, doe ‘s rustig aan, schrijf eens wat minder van die stukken.” “Huh, watte, zei je iets?,…ennnn hup, weer een cantate af”).
Ik moet elke paar maanden een stukje voor De Gooische Tamtam schrijven over een favoriet boek. Omdat het een vriend van jullie is wordt het “De vierde mei” dit keer. En omdat hij zo vriendelijk was hier een lezing te geven. Was een fijne avond, ontzettend leuke man. Is het een goed boek?
wordt vervolgd
Het is een beetje mode onder oudere lezers geworden om het oeuvre van Simon Vestdijk als onleesbaar te kwalificeren. Het is waar dat diens zinsbouw aan de moeilijke kant is. Tegelijk denk ik: so what?
Misschien kan Vestdijk gered worden voor de jongere lezers als de zinnen van zijn voornaamste romans her en der worden bekort. Een liefhebber van deze schrijver met empathie voor de eigentijdse lezer zou met zulk redactiewerk misschien iets groots kunnen verrichten. Het is trouwens beslist niet nodig om de allerbeste roman van Simon Vestdijk uit 1938, met de fraaie titel ‘De nadagen van Pilatus’, te bewerken en de zinnen ervan te snoeien of bij te knippen. Ik beschouw deze roman, naast Bordewijks ‘Karakter’ (ook uit het genadige jaar 1938) als subliem hoogtepunt van de twintigste-eeuwse literatuur in de Lage Landen.
Ha, de Boekhandelaar uit Huizen wordt onder de oudere lezers geschaard. Daar zal hij blij mee zijn :-)
De nadagen van Pilatus heb ik (nog) niet gelezen. Wat Karakter betreft, daar ben ik het helemaal mee eens. Wat een fantastisch boek!
Met zinnen inkorten of romans hertalen kun je wel aan de gang blijven. Maar goed. Zolang het origineel maar beschikbaar blijft of, twee voor de prijs van één, met de nieuwe uitgave, ook de oorspronkelijke geleverd wordt…
Niet erg collegiaal.
Dit begrijp ik niet…