• Spring naar de hoofdnavigatie
  • Door naar de hoofd inhoud

Esther Steenbergen

gitariste met iets te brede belangstelling

  • BLOG
  • GITARISTE
  • OVER
  • CONTACT
  • SHOP
  • ENGLISH

Zoekresultaten voor: hans abbing

Presentatie Present

‘Decadent’, vond Simon Reinink het voorbeeld van Handel’s Watermusic uitgevoerd door een orkest op een ponton in een zwembad in Leeds. Maar andere voorbeelden waren ‘zeker inspirerend’.

foto: John Baron/guardian.co.uk

De bezoekersaantallen voor klassieke muziek lopen ‘dramatisch’ terug en volgens Johan Idema komt dat mede door de manier waarop klassieke muziek wordt gepresenteerd. Tijdens de behoorlijk traditioneel gepresenteerde presentatie van zijn boek Present, toonde hij foto’s van concerten waarvan de presentatie anders is. Hoognodig volgens Norman Lebrecht, de angry old man van de klassieke muziek die het voorwoord schreef, want ‘mensen kijken met plezier drie uur naar The Lord of the Rings maar ervaren tien minuten luisteren naar een klassiek concert als straf’ . Speak for yourself zou ik als gitariste met brede belangstelling willen zeggen en kom rond Pasen eens naar Nederland waar de kaarten voor de talloze Mattheusen niet aan te slepen zijn.

Maar natuurlijk heeft Idema een punt. Hij gaat er alleen een beetje aan voorbij, dat een bezoek aan de concertzaal een belevenis op zich kan zijn en vergeet te melden dat de traditionele vorm zoals Cas Smithuijsen opmerkte ‘niet voor niets is ontstaan’. Ook wekt hij de schijn dat er nog niet zo veel ‘anders’ gepresenteerde concerten zijn, zodat Ties Mellema zich afvroeg of we weer in een Hans Abbingachtige discussie terecht zijn gekomen. Dat was volgens de schrijver niet het geval. In de seizoensbrochures van de Nederlandse podia was hij nauwelijks iets anders dan ’traditionele’ concerten tegengekomen. Willemijn Mooi merkte op dat niet alle concerten in seizoensbrochures staan en als gitariste MBB vraag ik me af of je aan de vermelding in de brochure kunt zien hoe de presentatie zal zijn.

Maar genoeg kritiek. Het is een leuk boekje. Veel voorbeelden zijn wat men in de toneelwereld rood op rood noemt , een concert over bruiloftsmuziek als bruiloft weergegeven – wat aan Johannes Leertouwer de opmerking ‘laten we in godsnaam ruimte houden voor de binnenwereld’ ontlokte  – maar bij andere voorbeelden was ik graag aanwezig geweest.

Abonneer op BlogBerichten

Categorie: Kunst en KunstbeleidTags: gehoord-gezien-gelezen25 mei 2012 28 juli 2020

Van hoge naar nieuwe kunst

Over Van hoge naar nieuwe kunst is nogal veel te doen geweest.  De auteur beweert dat het klassieke concert ten dode is opgeschreven. Er komt geen jong publiek meer op af en het publiek dat wel komt bestaat alleen maar uit oude mensen. De wereld van de klassieke muziek is een tikkende tijdbom en iedereen doet alsof zijn neus bloedt.

Stil zitten

Hans Abbing vertelt dat hij als student op de kunstacademie naar concerten ging om muzikanten te tekenen. Bij twee klassieke concerten werd hem verzocht hiermee op te houden. ‘Een illustratie van het intolerante, strenge, eredienstachtige karakter van het klassieke concert, aldus de auteur.

Mij lijkt het waarschijnlijker dat de luisteraar wilde luisteren naar de muziek in plaats van naar een tekenende Hans Abbing moeten kijken. Een mens kan tenslotte maar een ding tegelijk. Naar muziek moet je luisteren. Naar bewegend beeld moet je kijken. Voeg je muziek en bewegend beeld samen dan wint het laatste. De videoclip maakt van de muziek die zij promoot achtergrondmuziek. De televisieregistratie van een concert is dan vrijwel altijd een saaie boel. Achtergrondmuziek bij een hand hier. Een dirigent daar. Daar vul je geen twee uur televisie mee.

Het boek, de schrijver noemt het een essay, is een vrucht van de Boekmanleerstoel die hij bekleedde aan de Universiteit van Amsterdam. Een wetenschappelijk werk waarin Abbing mensen aanvalt die naar klassieke concerten gaan en betwijfelt of ze wel van muziek genieten. Waar haalt zo’n man het vandaan vraag je je als gitariste met brede belangstelling af. Niet uit de praktijk zo blijkt.

Saxofonist Ties Mellema vroeg Abbing waarom hij toch zo de nadruk legde op concerten van symfonie-orkesten terwijl de klassieke muziekpraktijk uit zo veel meer bestaat. Het antwoord was even simpel als ontluisterend. Abbing wilde gewoon een beetje aandacht voor zijn boek. Zo was hij  nog nooit naar een concert van bijvoorbeeld het NBE  geweest.

Categorie: Gehoord, Gezien, GelezenTags: boeken lezen26 juli 2010 29 september 2020

Copyright © 2023 esther steenbergen