Esther Steenbergen

gitariste met brede belangstelling

blog

Gitaarfestival op Cyprus

Filed Under: Festival

Er was een grens, een paspoortcontrole en een gitaarfestival. Op dat festival heb gespeeld en lesgegeven en ik was de enige niet. Zoran Dukic was er ook.

Ik ken Zoran al sinds we nog samen in Keulen aan de Hochschule studeerden. Ik kwam uit Nederland, hij uit Joegoslavië. Daar brak oorlog uit en toen zat Zoran zonder land, zonder nationaliteit en zonder studiebeurs.

Er bleek nóg een gitaarfestival op Cyprus. De kans dat ik daar uitgenodigd wordt schijnt te zijn afgenomen nu ik op dit festival ben geweest. Noord en Zuid liggen elkaar niet en hun regeringen gooien zo nu dan ook nog wat olie op het vuur.

Op het festival citeerde Zoran iemand wiens naam hij vergeten was. ‘Drie dingen veroorzaken de grootste problemen tussen de mensen: Liefde, Religie en Nationalisme.’

 

Blijf op de hoogte

Muzikale Kring

Filed Under: Muzikale Kring

Muzikale Kring Maarten Mostert, Clairy Polak, Esther Steenbergen
foto: Thérèse de Goede

Maarten Mostert

In de laatste Muzikale Kring voor de zomerstop interviewde Clairy Polak cellist Maarten Mostert, oprichter van Amsterdam Sinfonietta, de Cello Biënnale en hoofdvakdocent aan het Conservatorium van Amsterdam.

Het ging over het grootste cellofeest ter wereld, over Nederlands oudste, professionele strijkorkest en over lesgeven aan ambitieuze studenten. Over Pablo Casals, de Pablo Casals Kring en over het geluid van de cello dat een stofje vrijmaakt waar mensen gelukkig van worden. Maarten is er zeker van dat dat laatste bestaat. We speelden muziek van Casals, Elgar en Boccherini. Na afloop dronken we iets te veel drank. Maar op zo’n avond, in zulk gezelschap, op zo’n balkon, in het midden van de stad. Hoe kan het ook anders?

De Muzikale Kring, er zijn inmiddels vier afleveringen geweest, is een succes. Maar het kan nog beter. Daar wordt binnenkort over vergaderd. Jazeker.

Maaarten Mostert Cello Muzikale Kring

 

Blijf op de hoogte
abonneer op de nieuwsbrief

De Contrabas

Filed Under: Muzikale Kring

“Soms denk ik bij mezelf: een afschuwelijk instrument. Kijk maar eens goed. Hij ziet er uit als een vet oud wijf. Heupen te laag, taille te hoog; en dan die iele, hangende, rachitische schouderpartij – het is om krankzinnig van te worden. De contrabas is het afzichtelijkste, plompste en minst elegante muziekinstrument dat ooit is uitgedacht.”

Ik weet eerlijk gezegd niet of Wilmar de Visser er ook zo over denkt. Feit is wel dat hij contrabassist is, net als de hoofdpersoon uit De Contrabas van Patrick Süskind, waaruit bovenstaand afkomstig is.Wilmar de Visser in de Muzikale Kring

Wilmar de Visser

Wilmar de Visser was te gast in de Muzikale Kring.  Clairy Polak interviewde de contrabassist over in hoeverre je instrument bij je karakter past: “Ik ben een duwer” en over de rol van de bassist in het orkest. Over het Grammy Award Winning Ensemble Ludwig en over ‘zijn’ muzikale broedplaats Splendor. Er blijkt inderdaad iets als ‘bassisme’ te bestaan. De man die er een boek over schreef zat in de zaal.

Wilmar de Visser is vaste bassist bij Het Nederlands Blazers Ensemble, het Radio Philharmonisch Orkest en Ludwig. Behalve bassist is hij o.a. mede-oprichter van Ensemble Cameleon en initiator van Splendor Amsterdam dat in 2015 de Amsterdamprijs voor de Kunst ontving in de categorie Stimulering.

corine haitjema

De contrabas van Wilmar is in 1825 gebouwd door Bernard Simon Fendt (1800-1852). Het vervoer van de bas naar Gartmanplantsoen had nogal wat voeten in de aarde maar dankzij doortastend optreden van Corine was ook de bas op de Kring. Wilmar vertelde er over en speelde er op. Ik speelde af en toe mee.

Wilmar houdt van ontregelen zo bleek. Ik heb zomaar het idee dat hij hier vooral zelf de nadelen van ondervindt.

De Nederlandse vertaling van bovenstaand fragment uit De Contrabas is van Hans W. Bakx.