• Spring naar de hoofdnavigatie
  • Door naar de hoofd inhoud

Esther Steenbergen

GMBB speelt | schrijft | leest

  • HOME
  • GITARISTE
  • BLOG
  • OVER
  • SHOP
  • CONTACT
  • ENGLISH

Laatste tocht

Hij werd geboren in een geslacht van scheepsbouwers in Capelle aan de IJssel en stierf als boekhandelaar, in Amsterdam. Daar zaten tweeënnegentig jaar tussen. Daarin was een boot te koop geweest die nog door zijn vader bleek te zijn gebouwd. Hij kocht hem en maakte er sindsdien, met een min of meer vast gezelschap, elk jaar een tocht mee ter ere van zijn verjaardag. Afgelopen augustus zou hij negenennegentig geworden zijn. Om dat te herdenken was er wederom een boottocht georganiseerd.

Daar was hij niet bij.

Al dachten sommigen daar anders over.

Foto : Kris Spinhoven
Meer Wout : Slaapliedje | Leeftijd

Categorie: prive domein

Koers

Hoe het ging.

Nou… Niet zo.. Beetje vast. Beetje koersloos.

En jij dan?

Ik?

Ja jij.

…Ik lig op koers.

afbeelding : sail.nl

Categorie: prive domein

PIG 05049

Christien Meindertsma heeft er drie jaar over gedaan. Toen had ze een lijst met producten waarin iets van een varken verwerkt zit. Het staat allemaal in één boek. Behalve plakjes worst en een karbonaadje staan er, om maar wat te noemen ook kogels, wijn, conditioner en kauwgom in, want ook daar zit iets van een varken in.

Ik vertel niks nieuws. Het is al uitgebreid in de media geweest en er zijn exposities aan gewijd. Maar het blijft ongelooflijk.

Ik bestelde PIG 05049 bij de boekhandelaar uit Huizen. Hij kwam het persoonlijk afleveren en at gezellig een hapje (varkensvlees) mee.

pig 05049 hertje
afbeelding starting something
pig 05049 spekkies
afbeelding starting something

Categorie: Boeken lezen, Gehoord, Gezien, Gelezen

Emmer

Ik ben bang dat ik een trauma heb, zei Linda Polman.
Natuurlijk heeft u een trauma, antwoordde de psychiater. Maar u heeft er blijkbaar geen last van.

In een marathoninterview vertelt de onderzoeksjournaliste over een massaslachting in Rwanda waar ze getuige van was. ‘Ik raakte in een shock die mij in staat stelde, gedistantieerd van mezelf te handelen’, vertelt ze Hans Jaap Melissen, de interviewer.
Van de gruwelijkheden krijgt ze tot haar eigen verbazing, geen last. ‘Ik dacht er niet aan. Lag er niet wakker van. Ik droomde er niet over.’

Toch gaat ze, gealarmeerd door collega’s die gemankeerd uit Joegoslavië terugkwamen, naar Centrum ’40-’45, een instituut gespecialiseerd in traumaverwerking.

De psychiater van dienst ontvouwt haar zijn theorie: de mens is een emmer. Gedurende het leven raakt die emmer gevuld. Als de emmer overstroomt, gaat het mis. Polmans emmer was nog niet vol en stroomde niet over.

Ik fantaseerde er op door. Dat niet iedereen dezelfde maat emmer heeft. Of dat er bij sommige mensen misschien wel een heel klein gaatje in zit. Zo kwam There’s a Hole in my Bucket in een heel ander daglicht te staan.

De mooiste uitvoering van het beroemde liedje hoorde ik, toevallig of niet, op de begrafenis van een moeder wier kinderen en man bij wijze van spreken tot aan hun enkels in de inhoud van elkaars overgelopen emmers stonden. Toch maakte die moeder op mij altijd een vrij opgeruimde indruk.

Linda Polman | Het hele interview | Hans Jaap Melissen |

Categorie: Boeken lezen, Gehoord, Gezien, Gelezen

De Streelrobot

Ik sta blijkbaar op een paar perslijsten want steeds vaker krijg ik een uitnodiging voor een preview. Laat ik maar eens gaan, dacht ik als aspirant galeriehoudster. Eens kijken hoe het er in de echte wereld aan toegaat.

Zo kwam ik bij Onward & Upward terecht, een tentoonstelling in Droog, gecureerd door grand old Renny Ramakers en de door haar uitgenodigde Liselore Frowijn.

Het oorspronkelijke idee was een post quarantaine tentoonstelling maar het gaat altijd anders dan je denkt. Tijdens het selecteren van de kunstwerken bleek niet in quarantaine de verbindende factor, maar troost. De behoefte aan troost. Want we leven in onzekere tijden. Pandemie of geen pandemie.

Al voorbereidend brachten beide dames in lockdown veel tijd in hun tuin door. Voltaire schreef ooit iets over een jardin wat mooi aansloot bij de expositie en een tuin is nu eenmaal vaak troostrijker dan een witte muur, aldus Ramakers in haar welkomstwoord. Zo kwamen de geselecteerde kunstwerken van Onward & Upward in een als surrealistische tuin, vormgegeven ruimte terecht.

Die vormgeving doet soms een beetje geforceerd aan. Maar bij het sluitstuk van de tentoonstelling, de streelrobot, pakt het perfect uit. Of ik hem wilde uitproberen, vroeg de kunstenares. Ik mocht mijn BH aanhouden.

Onward & Upward van 2-10-2020 tot 17-1-2021 in Droog – Staalstraat – Amsterdam
Ga maar lekker zelf kijken. Er hangen zoals altijd mooie en minder mooie werken.

Onward & Upward | Renny Ramakers | Liselore Frowijn | Il faut cultiver | Droog

Categorie: Gehoord, Gezien, Gelezen

Creatieve Vernietiging als kritiek op de kunstmarkt en de maker van ‘kloongestempelde muurwerken’

Severed-Spots-Damien-Hirst-MSCHF

Superrijken kopen kunst als waardevaste belegging en Damien Hirst, de rijkste levende kunstenaar, speelt daar handig op in. Kunstcollectief MSCHF vindt daar wat van.

Voor een bedrag van $30,485.00 kocht het L-Isoleucine T-Butyl Ester , één van de vele spot paintings die Damien Hirst de afgelopen jaren uit zijn mouw heeft geschud. Daarna knipte ze het ‘kloongestempelde muurwerk’ in 88 losse spots om die à $ 480,- per spot, door te verkopen.

Op het leeggeknipte frame kon worden geboden. De bieding is inmiddels gesloten en heeft $261.400,- opgeleverd. Alle spots zijn verkocht.

Categorie: Kunst en Kunstbeleid

Bericht van de Boekhandelaar

Ha Esther!

Hier alles in orde. Ik hoorde gisterenavond dat 1 op de 3 boekhandels failliet zou zijn na corona. Heb ik groots gevierd. Dacht zelf namelijk fifty/fifty dus dit vergroot mijn kansen! 

Hoe gaat het bij jullie? Voor jou een ander leven, terwijl er voor Otto niet zo veel veranderd is? Zeg ik het zo goed? Let me know. Jullie zitten in ieder geval niet op elkaars lip zoals vele anderen: corona scheidingspiek! Merk ik in de winkel ook soms, en dan huil ik gewoon mee met wie er ook aan het woord is. Als een man z’n zegje gedaan heeft zeg ik: hoe hou je het toch uit met die trut, ik was allang weg geweest, dit is geen doen etc. Bij een vrouw: wat een smeerlap, totaal geen gevoel, ik had je heel anders behandeld, met de liefde die je verdient etc. Enfin, zo komen we de dag door. 

Leuk stuk, over de Koperen Tuin. Sowieso goed in titels, die tandartsfavoriet, Ivoren Wachters, dat is toch ook fraai. Het Glinsterend Pantser heb ik gelezen, ging over iemand met huidproblemen. Eigenlijk moet je alleen de titels van die man lezen en z’n boeken verder lekker laten zitten. De tijd die hij daar aan besteed heeft had hij beter aan iets anders kunnen besteden, tuintje in de schuur witten, alles van Bach luisteren (nog zo iemand die niet van ophouden wist. Er moet toch een tijdgenoot zijn geweest die zei, “Hee Johann, doe ‘s rustig aan, schrijf eens wat minder van die stukken.” “Huh, watte, zei je iets?,…ennnn hup, weer een cantate af”). 

Ik moet elke paar maanden een stukje voor De Gooische Tamtam schrijven over een favoriet boek. Omdat het een vriend van jullie is wordt het “De vierde mei” dit keer. En omdat hij zo vriendelijk was hier een lezing te geven. Was een fijne avond, ontzettend leuke man. Is het een goed boek?

de-vierde-mei_Sipko-Melissen
Boek kopen

drie weken later

Naar aanleiding van de reacties (hieronder):

“Ik ga als halfbakken boekhandelaar, die nog geen twee woorden kan typen zonder het zelf te moeten verbeteren, toch niet denigrerend doen over het oeuvre van Vestdijk. Was gewoon een grapje over zijn titels. Heb de Anton Wachter romans hier nog liggen, in linnen gebonden. Très chique. Ongelezen. Is wel weer jammer.

Maar boek van Sipko Melissen vond ik geweldig! Wat een schrijver! Mag niet hè? Schrijven over je eigen terrein als dat de grachtengordel van Amsterdam is (Hé Eus, bedankt!). Godzijdank heeft Sipko Melissen zich daar niets van aangetrokken, en mij een paar heel mooie uren met “Vierde Mei” bezorgd. Die mijmeringen, de gedachten over muziek, literatuur en beaux arts, gevangen in een prachtig verhaal; het heeft me na lezing nog lang beziggehouden.”

Categorie: prive domein

Expositie Beelden Evens Pierre

jazz muts

De kleine vriend is groot geworden en hij blijkt prachtige beeldjes te kunnen maken. Ik dacht, daar gaan we eens wat leuks mee doen.

Catalogus Evens Pierre Expositie beelden, Lust en Kikke

Zonder Nelson, Herman en Arjen was het natuurlijk nooit zo mooi geworden. Otto maakte de hapjes. Die man is ook van alle markten thuis.

  • Website Evens
  • Foto’s Expo
  • Lust en Kikke
Expo Evens Pierre

Categorie: Evens, Lust en Kikke, PRIVE DOMEIN, PRODUCEREN

Het internet is stuk

‘We zijn de dode olifanten die achterblijven wanneer het ivoor er zonder pardon is afgesloopt.’
Een metafoor van Marleen Stikker uit Het internet is stuk, haar boek met de optimistische ondertitel: maar we kunnen het repareren.

Het internet is stuk bestaat uit drie delen: De opkomst van het internet, een angstaanjagend middendeel en een optimistische afsluiter. Die doet na alle datahandel, surveillance capitalism, artificial intelligence en door dictators gefinancierde start ups die onze samenleving ontwrichten nogal naïef aan. Maar Marleen Stikker heeft er meer verstand van dan ik. Daar hou ik me dan maar aan vast.

Datastropers

Als iets gratis is, ben je zelf het product. Dat dringt maar heel langzaam tot de mensheid door. Maar onze data worden niet alleen door ‘gratis’ diensten verzameld. Het gebeurt permanent. Op straat, in de winkel, op het vliegveld of station. Via onze telefoon, computer of leasefiets.

Bedrijven en instanties die onze data verzamelen weten onze naam, geboortedatum, seksuele voorkeur, politieke voorkeur, geschat jaarinkomen, stroomverbruik, -inclusief wanneer, waarvoor en hoelang – om maar wat te noemen. Ze weten naar welke programma’s we kijken, waarvoor of waartegen we verzekerd zijn, waar we geld aan uitgeven en op welk moment we dat doen. Ze weten wanneer we ons waarheen verplaatsen en of we dat met de auto, een Uber, een leenfiets of het openbaar vervoer doen. En ze weten nog veel en veel meer. Ze verzamelen die data via apparaten die we niet open kunnen maken, via code die we niet kunnen lezen, via algoritmes die geheim zijn.

Met onze gegevens worden zakken vol geld verdiend. Ze worden verkocht en gekocht. Wij weten niet door wie en we weten niet aan wie. Maar ongetwijfeld ook door en aan mensen, bedrijven en politiek leiders , die niet altijd het beste met ons voor hebben.

Datahandel is maar een van de aspecten die in Het internet is stuk aan bod komen. Ik zeg: lees dat boek. Al word je er, ondanks die optimistische afsluiter, niet bepaald vrolijk van.

Categorie: Boeken lezen, Gehoord, Gezien, Gelezen

Max Keuris

We gingen naar Amersfoort want er was iets met Friso zijn vader. Het bleek een boekpresentatie te zijn over diens leven en werk en de opening van een tentoonstelling, samengesteld door de schrijver van het boek, Wichard Maassen.

Max Keuris, meesterverteller

Schilderijen, reclamefilmpjes, boekomslagen, platenhoezen, uithangborden, Max Keuris maakte het allemaal. Hij leed aan een rusteloze natuur en had, vermoed ik, een grote bek. In het boek wordt hij een onstuimig mens genoemd.

Zijn zoon – we mogen wel stellen dat de uitdrukking als twee druppels water hier van toepassing is – is ook onstuimig en kan ook van alles, maar vooral heel goed fotograferen. Een aantal foto’s is onderdeel van de tentoonstelling. Op zijn website staan er nog veel meer, waaronder een prachtige serie over nóg een Keuris : Friso’s halfbroer Tristan. Oudste zoon van vader Max.

De fantastische componist kwam er op de boekpresentatie een beetje bekaaid van af. Twee finalisten van het naar hem vernoemde concours speelden iets maar daar was geen noot bij die door Tristan Keuris geschreven was. ‘Te moeilijk’ was de verklaring. Het Keuris Concours bleek voor amateurs. Waarom voor deze ene keer niet één profi ingehuurd om die bijvoorbeeld, zijn Canzone te laten spelen?

Enfin. Ga naar de tentoonstelling om de schilderijen te zien en het boek te kopen waarin naast het levensverhaal en het werk van de kunstenaar, ook de strijd van de weduwe aan de orde komt, die ‘het BKR-werk’ wilde terugkopen.

Ook te zien: het hieronder door Max Keuris geregisseerde, ontzettend lieve, maar vooral ook muzikaal zo ontzettend goed in elkaar zittende reclamefilmpje. Afkomstig uit de Dollywoodstudio, waar hij als art-director werkzaam was.

Reclamefilmpje voor Philips Radio.
Art direction en regie: Max Keuris

Categorie: Gehoord, Gezien, Gelezen

  • « Ga naar Vorige pagina
  • Ga naar pagina 1
  • Ga naar pagina 2
  • Ga naar pagina 3
  • Ga naar pagina 4
  • Interim pagina's zijn weggelaten …
  • Ga naar pagina 25
  • Ga naar Volgende pagina »

Copyright © 2023 esther steenbergen

  • HOME
  • GITARISTE
  • BLOG
  • OVER
  • SHOP
  • CONTACT
  • ENGLISH