OP HET BALKON VAN DE KLEINE ZAAL IN HET CONCERTGEBOUW
zat een man die bij elke virtuoze passage van de gitarist op het podium in de lach schoot. Een paar stoelen verderop in dezelfde rij, zat een vrouw die steeds nadrukkelijker naar voren boog om boos naar de lachende man te kijken. Maar hij merkte haar niet op.
Ook de speciaal voor deze gelegenheid gecomponeerde wereldpremière werkte op de man zijn lachspieren. Onmiddellijk, bij de razendsnelle opening barstte hij in lachen uit. HAHAHA.
Opeens zag hij de boze vrouw. En verontschuldigde zich. SORRY. Maar stoppen met lachen lukte niet meer. Hahaha. ‘Oh sorry’ , ha ha ha ‘pardon’, ja sorry’.
Er begonnen mensen mee te lachen. Eerst een paar, maar steeds meer en op een gegeven moment zat het halve balkon te schateren. ‘HA HA HA!!’
De componist had verwacht dat het Nederlandse publiek wel wat gewend was op het gebied van hedendaagse muziek. ‘Dat is ook zo’, zei ik. Maar hij geloofde me niet.
Emmer
Ik ben bang dat ik een trauma heb, zei Linda Polman.Natuurlijk heeft u een trauma, antwoordde de psychiater. Maar u heeft er blijkbaar geen last van. In een marathoninterview vertelt de onderzoeksjournaliste over een massaslachting in Rwanda waar ze getuige van was. ‘Ik raakte in een shock die mij in staat stelde, gedistantieerd van mezelf te handelen’, vertelt ze Hans Jaap Melissen, de interviewer.Van de gruwelijkheden krijgt ze tot haar eigen verbazing, geen last. ‘Ik dacht er niet aan. Lag er niet wakker van. Ik droomde er niet over.’ Toch gaat ze, gealarmeerd door collega’s die gemankeerd uit Joegoslavië terugkwamen,…
Onward & Upward
Ik sta blijkbaar op een paar perslijsten want steeds vaker krijg ik een uitnodiging voor een preview. Laat ik maar eens gaan, dacht ik als aspirant galeriehoudster. Eens kijken hoe het er in de echte wereld aan toegaat. Zo kwam ik bij Onward & Upward terecht, een tentoonstelling in Droog, gecureerd door grand old Renny Ramakers en de door haar uitgenodigde Liselore Frowijn. Het oorspronkelijke idee was een post quarantaine tentoonstelling maar het gaat altijd anders dan je denkt. Tijdens het selecteren van de kunstwerken bleek niet in quarantaine de verbindende factor, maar troost. De behoefte aan troost. Want we…
Bericht van de Boekhandelaar
Ha Esther! Hier alles in orde. Ik hoorde gisterenavond dat 1 op de 3 boekhandels failliet zou zijn na corona. Heb ik groots gevierd. Dacht zelf namelijk fifty/fifty dus dit vergroot mijn kansen! Hoe gaat het bij jullie? Voor jou een ander leven, terwijl er voor Otto niet zo veel veranderd is? Zeg ik het zo goed? Let me know. Jullie zitten in ieder geval niet op elkaars lip zoals vele anderen: corona scheidingspiek! Merk ik in de winkel ook soms, en dan huil ik gewoon mee met wie er ook aan het woord is. Als een man z’n zegje…
Expositie Beelden Evens Pierre
De kleine vriend is groot geworden en hij blijkt prachtige beeldjes te kunnen maken. Ik dacht, daar gaan we eens wat leuks mee doen. Zonder Nelson, Herman en Arjen was het natuurlijk nooit zo mooi geworden. Otto maakte de hapjes. Die man is ook van alle markten thuis. Website EvensFoto’s ExpoLust en Kikke
Als muzikanten al ergens mogen komen praten is het om iets over hun album, komend concert of instrument te vertellen. Van muzikanten wordt meestal niet verwacht dat ze verder nog iets te zeggen hebben.
Die opvatting is niet uit de lucht gegrepen. Wanneer je je dag in dag uit bekwaamt, in noten uit te drukken, verlies je langzaam maar zeker de vaardigheid dat in woorden te doen.
Maar niet enkel musici hebben moeite met praten. Voetballers, wielrenners, de meeste politici en toevallige voorbijgangers beschikken ook niet allemaal over de gave van het woord. Dat neemt niet weg dat er voor hen wel veel tijd en ruimte wordt vrijgemaakt in de media. Waarom dat is, is mij niet altijd duidelijk.
Hoe het ook zij, ik wil ook wel eens wat zeggen. En schrijven. Dus ik heb een blog. Binnenkort verschijnt er ook iets op papier.
ONDERWERPEN
ZOEK
ONTVANG BERICHTEN PER MAIL
LEES
Nieuwsbrief
Luister
Social
Foto’s
Post
Mevrouw Gitaar
Postbus 10137
1001 EC Amsterdam
