• Spring naar de hoofdnavigatie
  • Door naar de hoofd inhoud

Esther Steenbergen

gitariste met iets te brede belangstelling

  • ACTUEEL
  • GITARISTE
  • OVER
  • BLOG
  • CONTACT
  • SHOP
  • ENGLISH

onder vrienden

Laatste tocht

Hij werd geboren in een geslacht van scheepsbouwers in Capelle aan de IJssel en stierf als boekhandelaar, in Amsterdam. Daar zaten tweeënnegentig jaar tussen. Daarin was een boot te koop geweest die nog door zijn vader bleek te zijn gebouwd. Hij kocht hem en maakte er sindsdien, met een min of meer vast gezelschap, elk jaar een tocht mee ter ere van zijn verjaardag. Afgelopen augustus zou hij negenennegentig geworden zijn. Om dat te herdenken was er wederom een boottocht georganiseerd.

Daar was hij niet bij.

Al dachten sommigen daar anders over.

Foto : Kris Spinhoven
Meer Wout : Slaapliedje | Leeftijd

Categorie: onder vriendenTags: Wout6 september 2021 3 oktober 2022

Op Koers

Hoe het ging, vroeg ik.
‘Nou… niet zo’ , antwoordde ze. Ze zat een beetje vast. Wist het allemaal niet meer zo goed. Hoe het nou verder moest. En met wat precies. ‘Ik ben eigenlijk een beetje koersloos’, vatte ze haar situatie samen. En jij dan? vroeg ze, om er van af te zijn.

Ik? Vroeg ik.

Ja jij.

‘Ik lig op koers.’

afbeelding: sail.nl

Categorie: onder vrienden16 juni 2021 16 juni 2021

Bericht van de Boekhandelaar

Ha Esther!

Hier alles in orde. Ik hoorde gisterenavond dat 1 op de 3 boekhandels failliet zou zijn na corona. Heb ik groots gevierd. Dacht zelf namelijk fifty/fifty dus dit vergroot mijn kansen! 

Hoe gaat het bij jullie? Voor jou een ander leven, terwijl er voor Otto niet zo veel veranderd is? Zeg ik het zo goed? Let me know. Jullie zitten in ieder geval niet op elkaars lip zoals vele anderen: corona scheidingspiek! Merk ik in de winkel ook soms, en dan huil ik gewoon mee met wie er ook aan het woord is. Als een man z’n zegje gedaan heeft zeg ik: hoe hou je het toch uit met die trut, ik was allang weg geweest, dit is geen doen etc. Bij een vrouw: wat een smeerlap, totaal geen gevoel, ik had je heel anders behandeld, met de liefde die je verdient etc. Enfin, zo komen we de dag door. 

Leuk stuk, over de Koperen Tuin. Sowieso goed in titels, die tandartsfavoriet, Ivoren Wachters, dat is toch ook fraai. Het Glinsterend Pantser heb ik gelezen, ging over iemand met huidproblemen. Eigenlijk moet je alleen de titels van die man lezen en z’n boeken verder lekker laten zitten. De tijd die hij daar aan besteed heeft had hij beter aan iets anders kunnen besteden, tuintje in de schuur witten, alles van Bach luisteren (nog zo iemand die niet van ophouden wist. Er moet toch een tijdgenoot zijn geweest die zei, “Hee Johann, doe ‘s rustig aan, schrijf eens wat minder van die stukken.” “Huh, watte, zei je iets?,…ennnn hup, weer een cantate af”). 

Ik moet elke paar maanden een stukje voor De Gooische Tamtam schrijven over een favoriet boek. Omdat het een vriend van jullie is wordt het “De vierde mei” dit keer. En omdat hij zo vriendelijk was hier een lezing te geven. Was een fijne avond, ontzettend leuke man. Is het een goed boek?

de-vierde-mei_Sipko-Melissen
Boek kopen

drie weken later

Naar aanleiding van de reacties (hieronder):

“Ik ga als halfbakken boekhandelaar, die nog geen twee woorden kan typen zonder het zelf te moeten verbeteren, toch niet denigrerend doen over het oeuvre van Vestdijk. Was gewoon een grapje over zijn titels. Heb de Anton Wachter romans hier nog liggen, in linnen gebonden. Très chique. Ongelezen. Is wel weer jammer.

Maar boek van Sipko Melissen vond ik geweldig! Wat een schrijver! Mag niet hè? Schrijven over je eigen terrein als dat de grachtengordel van Amsterdam is (Hé Eus, bedankt!). Godzijdank heeft Sipko Melissen zich daar niets van aangetrokken, en mij een paar heel mooie uren met “Vierde Mei” bezorgd. Die mijmeringen, de gedachten over muziek, literatuur en beaux arts, gevangen in een prachtig verhaal; het heeft me na lezing nog lang beziggehouden.”

Categorie: onder vriendenTags: boeken lezen11 mei 2020 29 juni 2021

Een mooie titel

Een mooie titel - afbeelding- Prospect Park
foto: NYC parks

De titel voor zijn nieuwe boek was tijdens een etentje met vrienden niet met onverdeeld enthousiasme ontvangen. Wat of ík van de titel vond, wilde de schrijver weten.

Ik vond de titel wel oké. ‘Als het de lading dekt tenminste’. Want de titel had een lading.
De titel dekte de lading, verzekerde de schrijver me.

Ach, ’t is maar een titel, stelde hij zichzelf gerust. Zo belangrijk is een titel nou ook weer niet.

Nou,… protesteerde ik.

Oh ? vroeg de schrijver. Wel belangrijk? Wat vind jij dan een mooie titel? Noem jij eens een boek met een mooie titel.

Daar moest ik even over nadenken.

De Koperen Tuin. De Koperen Tuin zei ik. Dat vind ik echt een prachtige titel.

… Oké…, zei de schrijver. Dan noem ik mijn boek De Koperen Tuin.

Categorie: onder vriendenTags: boeken lezen, schrijven15 april 2019 17 juni 2020

Paasbrunch

‘Stil eens’ zei Jasper en veranderde ons van door-de-muziek-heen-pratende-witte-wijn-drinkers in aandachtige luisteraars, wachtend op wat komen zou. Het ging over timing. En over, hoe kan het ook anders, Billy Holiday.

Jasper zei als je de achtergrond wegfiltert en alleen haar gezang laat horen, kan niemand kan zeggen waar de tel zit, terwijl met de achtergrond erbij, iedereen vindt dat ze helemaal perfect in de maat zingt.

billy holiday

Nadat we vol aandacht naar Billy hadden geluisterd,  wilden we allemaal iets moois laten horen. Zo kwamen we één voor één uit de kast met ons favoriete muziekfragment terwijl we op rood overstapten omdat Otto buikspek uitserveerde.

Er werd in vlagen, in volle concentratie naar ieders muziek geluisterd. Naar Wagner, naar Alabama Shakes. Naar het middendeel van het Italiaans Concert en naar Tavares, waarmee het dansen begon.

Ook Andre Hazes kwam voorbij en natuurlijk Stevie Wonder. Hij werd  luid juichend ontvangen door dezelfde man die zojuist nog in tranen naar zijn favoriete muziekfragment had zitten luisteren: de begrafenismars uit “de Siegfried” van Wagner.

Nadat we de laatste gast hadden uitgezwaaid draaide ik de ultieme paasmuziek.

Playlist Paasbrunch op Spotify

Categorie: onder vrienden11 april 2017 9 april 2020

Met Do in het visrestaurant

Wat is dat voor een vis?
Een doktersvis mevrouw.
Wat een schatje, heeft hij ook een vriendinnetje?
Nee mevrouw, hij is helemaal alleen.
…, .
Net als ik overigens. Ik heb op dit moment ook geen partner.
…,
…,
Maar u zit niet in een aquarium.

Categorie: onder vriendenTags: schrijven18 oktober 2016 21 juli 2019

Slaapliedje

Het feit dat hij, energiek en vol verwondering, gewoon maar door bleef leven, terwijl hij al jaren vond dat het op zijn leeftijd eigenlijk afgelopen moest zijn, intrigeerde hem mateloos.

Toch begon hij zich steeds vaker af te vragen waarom hij zich nog druk zou maken over aardse zaken. Hij was moe.

Toen de jonge Wout mij vroeg of ik op de begrafenis van zijn oude vader iets wilde spelen dacht ik aan dit slaapliedje.

Categorie: onder vriendenTags: i.m., Wout29 juni 2016 6 september 2021

repeteren in Barcelona

barcelona

Ik was in Barcelona om de Arie Antiche te repeteren en logeerde bij Luis. We aten bij Moritz, de verhipte bierbrouwerij. Luis kon niet beslissen welk bier hij wilde drinken. Daarom bestelde hij elke keer, alle smaken.

Categorie: onder vriendenTags: arie antiche, vrouw en bier1 februari 2015 10 juni 2021

gems

Guy kwam thuis met een kwart gems. Dat is nog eens iets anders dan een pakje boterhammenworst. Eén kwart is goed voor een keuken vol vlees. We moeten zo langzamerhand op huis aan maar we mogen niet weg voor we de gems hebben geproefd. Het beest moet minstens twee dagen in de marinade voordat er ook maar iets mee kan gebeuren. Het onweer barst los. De regen houdt aan. De wifi houdt er mee op. Maar we kunnen niet weg. Het beest bepaalt wanneer we vertrekken. ‘Niet jullie, niet Guy, maar het beest’, zegt Francine.

chamois

Categorie: onder vriendenTags: Domaine de Janet, francine, schrijven20 september 2014 10 juni 2021

op de brug

Als we gas geven lijkt het wel alsof er een vliegtuig opstijgt. De buurman heeft er verstand van dus of hij er even naar wil kijken. Dat wil hij wel. Hij doet aan Hans van Manen denken. De manier waarop hij beweegt, hoe hij zijn sigaret vasthoudt en zelfs hoe hij naar de onderkant van onze auto kijkt. Het blijkt een breuk in een of andere buis te zijn. De buurman last de breuk en wil er niets voor hebben. Thuis hangt hij toch alleen maar voor de televisie, zegt hij. Dan repareert hij net zo lief onze auto.

auto op de brug

Categorie: onder vriendenTags: schrijven, spanje18 september 2014 17 juni 2020

  • Ga naar pagina 1
  • Ga naar pagina 2
  • Ga naar pagina 3
  • Interim pagina's zijn weggelaten …
  • Ga naar pagina 6
  • Ga naar Volgende pagina »

Copyright © 2023 esther steenbergen