Gehoord, Gezien, Gelezen

Maestro

Door elke week een stelletje BNers voor gek te laten staan weet straks iedereen dat Festival Classique bestaat. Ik begrijp heus wel waarom de Avro het programma Maestro uitzendt. Bijkomend voordeel: het laat de gewone man kennis maken met klassieke muziek. Het haalt het klassiek uit zijn verheven tempel en het voedt de kijker op want wat blijkt: dirigeren is best lastig. Wie had dat gedacht.

Misschien kan de Avro in de volgende uitzending vertellen dat het ook best lastig is om in een orkest te spelen. Dat je daarvoor al als kind een instrument moet kiezen. Uren moet studeren. Vier, vijf jaar naar een conservatorium moet, audities moet doen omdat er voor jou, tien, wat zeg ik, honderd anderen zijn. Nee, orkestlid ben je niet zo één, twee, drie.

Als het je uiteindelijk gelukt is en je zit in een orkest, dan bestaat er ook nog de kans dat op een dag Catherine Keyl of Michiel Romeyn armenzwaaiend voor je neus komen staan. Daar heb je dan misschien geen zin in maar omdat bij je orkest – bah linkse hobby! – binnenkort negentig mensen worden ontslagen kun je als orkestlid maar beter niet al te kieskeurig zijn.

Boven is het stil

Boven is het stil is verfilmd. De schrijver is er niet ontevreden over zo lees ik op zijn blog waar ik op terecht kwam nadat ik het boek (fantastisch!) uit had. Het blog van de schrijver heeft een beetje een lullige naam en de foto zit het doorlezen regelmatig in de weg maar het wordt consequent bijgehouden en bij vlagen staan er prachtige stukjes op. Ik had het er al eerder over en ik ga er nog wel even over door want er zijn niet veel bloggende schrijvers. Als ze al bloggen maken ze de stukjes te lang, te actueel of schrijven ze enkel en alleen Kijk mij eens, weer een nieuw boek. Dat is jammer want een berichtje op zijn tijd van iemand die schrijven kan is erg prettig.

afbeelding afkomstig van tzum

ambitie

Ambitie kent geen leeftijdsgrens. Kogelstootster Ilse Pleuger is 85 en baalt, ondanks haar gouden medaille. Ze stootte 5.99 maar was liever met 6.00 de boeken ingegaan. Discuswerper Alfred Proksch ambieert een gouden medaille. Hij dingt mee in de categorie 100+ waar hij de enige deelnemer is.

Gezien in Herbstgold, een documentaire over vijf sporters die zich voorbereiden op de Masters Atletiek later dat jaar in Finland.

In het dagelijks leven was Proksch graficus. Hij is tot aan zijn dood in 2011 blijven werken.

Gerrit Komrij

De dood, die geen uitzonderingen kent en iedere ontduiker uiteindelijk opspoort, wordt door ons graag beschouwd als een toevallige kennis. We kunnen aan hem denken en kunnen ook niet aan hem denken. Af en toe zwaaien we naar hem op de stoep aan de andere kant van de straat, in de hoop dat hij niet oversteekt. Meestal steekt hij ook niet over. Of probeert hij het en draait zich halverwege om. Tot die ene keer. Uit Demonen

I.M Gerrit Komrij (1944-2012)

De necrologieën lezend kom ik erachter dat hij behalve dichter, polemist, etc. ook blogger is geweest. Gerrit Komrij schreef waarschijnlijk altijd. In zijn hoofd. Op papier, in de krant en dus ook op internet. Nadat hij Facebook had ontdekt is daar de meeste van zijn internetschrijftijd in gaan zitten. Hij blogde ook voor NRC.

Update 14-4-2019

Voor diezelfde NRC schreef hij columns over internet die na zijn dood onder de naam Twee Punt Nul zijn uitgegeven en door de ijdele hoofdredacteur van commentaar zijn voorzien. De commentaren zijn weergegeven als zogenaamd twitterbericht, zodat elke column begint met tekst (en foto!) van de hoofdredacteur. Leefde hij nog maar. Al was het maar enkel en alleen om hier een column over te schrijven.

Opgelost

Hij liep het Berlijns gemeentehuis binnen met de mededeling dat hij de laatste vijf jaar in het bos had gewoond en op aanraden van zijn inmiddels overleden vader, met een kompas naar het noorden was gelopen. De politie verspreidde zijn foto en de jongen werd herkend door voormalige klasgenoten uit Hengelo. Volgens het journaal is het mysterie van De Bosjongen nu opgelost.

Literature was born not the day when a boy crying wolf, wolf came running out of the Neanderthal valley with a big gray wolf at his heels: literature was born on the day when a boy came crying wolf, wolf and there was no wolf behind him.

Dubbel boekhouden

Het begint met een kras op de gevel en gaat van kwaad tot erger. Christie Malry houdt een grootboek bij waarin hij zijn persoonlijke rekening met de maatschappij vereffent.

Aan de debetkant noteert hij het onrecht dat hem is aangedaan – een onheuse bejegening van zijn directeur is de eerste van een lange lijst – aan de creditkant de schade die hij toebrengt met vergeldingsmaatregelen. Die zijn niet mis. Aan het opmaken van zijn tegoed komt hij dan ook niet toe.

Ik heb het over De dubbele boekhouding van Christie Malry, een boek van B.S. Johnson.

power dressing

Weet Evelien van Veen niet welke foto’s de beeldredactie bij haar artikel plaatst? Of is het haar gewoon niet opgevallen? Geen woord over dit bijzondere mannenpak.

Wat bezielt een modeontwerper om een pak in nazi kleuren te ontwerpen? En hoe zit het met dat bijpassend snor-accessoire? Ooit zag ik in een vrouwenblad , Anne Frank afgebeeld als stijlicoon. Is hier sprake van dezelfde onnozelheid? Of hebben we hier te maken met een bewonderaar?

Tweeënzeventig jaar

Picasso was te gast, live op de Engelse televisie. Kijkers konden vragen stellen per telefoon. Een beller vroeg hem om een paard te tekenen. Picasso tekende een paard. Later in de uitzending werd de tekening geveild. Het bracht heel veel geld op. Een volgende beller zei dat Picasso het maar makkelijk had. In één minuut zoveel geld verdienen. Picasso antwoordde: ‘Niet in één minuut. In tweeënzeventig jaar’

Gehoord in Wintergasten

F. Springer

“Ik heb nog wel contact met een paar mensen uit die periode. Toen ik ze voor het laatst zag, hadden ze een peniskoker en nu hebben ze e-mail. Troost je, de vooruitgang is niet te stuiten, (…)…”

F. Springer in een interview dat verscheen in Bunker Hill en dat Tzum.info naar aanleiding van het overlijden van de schrijver op de website plaatste.

Iedereen moet Springer lezen.

F. Springer (1932-2012)

Communicatie

survival-guide-for-scientists ad lagendijk

Ad Lagendijk schreef Survival Guide for Scientists. Het boek is zoals de titel doet vermoeden geschreven voor wetenschappers maar de inhoud is voor iedereen interessant.

Ter Illustratie
3.I.5 Hostile participants

” Do not take revenge at a nasty interpellant. (…) He will speak too fast. Get a red face. And use technical terms, so by default the rest of the audience is on your hand. Answer his opposition by talking to the whole audience. Repeat the question. Do not let him interrupt you when you repeat the question. Do not let him repeat his arguments. Answer decisively, clearly, loudly, and very slowly.

In zijn inleiding heeft Ad het over het belang van goede communicatie. Een voorbeeld van perfecte communicatie hoorde ik ooit van Henk Hofland in het VPRO-radioprogramma Welingelichte kringen:

Op een avond ging bij Winston Churchill de bel. Churchill had geen zin om de persoon in kwestie te woord te staan. Hij gaf zijn butler de opdracht aan die persoon duidelijk te maken dat hij niet thuis was.

De butler pakte de sigaar van zijn meester en met de brandende sigaar in zijn mond opende hij de voordeur en zei: ‘Mister Churchill is not in’.