gitariste met iets te brede belangstelling
Na een concert van violist Jasha Heifetz (1901-1981) kwam een mevrouw naar achter om hem te feliciteren met zijn optreden. ‘Wat een prachtige klank zit er in uw instrument’ , sprak zij vol bewondering. De violist bracht zijn Guarnerius naar zijn oor, schudde hem even heen en weer en zei: ‘Ik hoor niks’.
uit Heifetz, Leerling van God door Wenneke Savenije
Muziek is een mannending. Hoe kan het anders dat bandjes voor 99% uit jongens bestaan? Dat alleen mannen mij cds geven met hun favoriete muziek? Dat het altijd jongens zijn die alles weten van versterkers, line ups en recording engineers? Dat recensenten, opnametechnici, disc jockeys en klanten van cd-winkels vrijwel altijd mannen zijn? Dat vrouwen het best vinden als je hun muzikale smaak niet deelt maar een man zich persoonlijk aangevallen voelt als je zijn favoriete componist, gitarist of whatever muzikant maar niks vindt?
Ter illustratie: De Wilson Pickett Bokaal. Een nieuwe rubriek in De wereld draait door. Twee muzikanten nemen het tegen elkaar op en het publiek bepaalt wie de beste is. Het is mij als gitariste met brede belangstelling nog niet helemaal duidelijk wat de doorslag geeft. Muzikaliteit, virtuositeit, harmonische vindingrijkheid, timing…? Maar vooralsnog lijkt het instrument een metafoor voor het belangrijkste lichaamsdeel. Matthijs van Nieuwkerk zit er bij en kijkt er naar. Halina Reijn, vertegenwoordigster van het publiek, hanteert de centimeter.
