De moeder van de bruid sprak vol vertedering over ‘haar meissie’. Daarna was de vader van de bruidegom aan de beurt. ‘Ik zal het kort houden’ zei hij en stak van wal. Hij begon met de geboorte. Daarna behandelde hij de kleuterschool en na een half uur wisten we dat de bruidegom op de lagere school een klas had overgeslagen.
Met één hand in de broekzak en de ander losjes wapperend in de lucht, zette hij kort uiteen hoe de bruidegom als jongen was geweest. Welke positie hij in het schoolvoetbalteam had gehad (links back) en hoe de relatie met zijn tweelingbroer was (gezond competitief).
De moeder van de bruidegom zat op de eerste rij en schudde zachtjes haar hoofd. Daarbij mompelde ze wat en slaakte ze een diepe zucht. Bij het woord cijferlijst wilde ze opstaan, wat haar schoonzus, die achter haar zat voorkwam, door haar met beide handen op haar schouders naar beneden te duwen. De gasten zochten halsreikend waar of het gerommel vandaan kwam, maar aan de spreker, die in de verte starend zijn geheugen aftastte, ging het voorbij.
Toen ze haar linkerarm de lucht in stak en met haar rechterwijsvinger op de wijzerplaat van haar horloge begon te tikken had ze wel de aandacht van de ambtenaar van de burgerlijke stand te pakken. Deze stond naast de vader van de bruidegom, klaar om met het officiële gedeelte te beginnen.
De vader vroeg zich hardop af wat er nog meer over zijn zoon te vertellen viel? Oh ja, er was ook wel eens een ander meisje geweest. ‘En nou hou je op’ schreeuwde zijn vrouw die zich inmiddels van haar schoonzus had bevrijd en zich richting het altaar bewoog.
