gitariste met brede belangstelling
In 50 jaar Harlekijn was er wel het een en ander geproduceerd.
Daarvan kwam in de jubileumvoorstelling in Carre heel veel voorbij. Het publiek kon er maar geen genoeg van krijgen en bleef om toegiften vragen.
Uiteindelijk sloot hij samen met Edith af en zong hij net als vroeger, Suzanne, in de prachtige vertaling van Rob Chrispijn.
De Roode Bioscoop vroeg Geert Chatrou te komen fluiten. Geert vroeg mij of ik hem wilde begeleiden. Als verassing vroeg ik Conchita mee.
Zonder gêne en met veel plezier spelen kunstfluiter Geert Chatrou en ik, het grote klassieke repertoire in een heus concertprogramma. En passent vertelt Geert hoe het zo gekomen is dat hij kan leven van de wind en hoe het is om een staande ovatie te krijgen als je net bent uitgefloten.
Datum Zondag 21 augustus
Locatie: Heilige Willebrord in Deurne
“Het gaat om muziek bij de voorstelling, muziek bij de dans van Conchita en muziek bij het Parade maken. Je weet wel, vóór de voorstelling, om publiek binnen te lokken.”
Wil jij het doen?” vroeg Porgy nog niet eens zo heel erg lang geleden.
Ons rekwisiet in Broers bracht veel oh’s en ah’s teweeg.
Romancero Gitano is een stuk voor koor en gitaar, geschreven door de Italiaanse componist Mario Castelnuovo-Tedesco (1895-1968). Voor de tekst maakte hij gebruik van gedichten uit Poema del Cante Jondo van Federico Garcia Lorca (1898-1936).
Castelnuovo Tedesco was optimistisch gestemd, in ieder geval over de mogelijkheden van wat je met twee handen op één gitaar kunt doen. Zijn muziek is altijd lastig te spelen. Maar Romancero Gitano is een prachtig stuk, dus vooruit dan maar.
Yt Nicolai, dirigent van het Galakoor, een LBGT etcetera koor, (haar woorden) zat nogal omhoog. Ze mailde, belde en nu zit ik Romancero Gitano te studeren.
Het concert is a.s. zaterdag in de Oranjekerk. Behalve Romancero Gitano staat voor mij ook Concierto Juglar op het programma, een Catalaans stuk van Bernardo Juliá.
Hieronder een opname van Romancero Gitano door ondergetekende samen met het Groot omroepkoor in de grote zaal van het Concertgebouw.
‘Waarom geen schöne Müller in plaats van altijd weer die Müllerin? vroeg ik Maarten die steeds maar over haar zingt terwijl hij echt veel meer van hem is gediend. Zo ontstond What’s New, een cd over Bill en Joe en Mad about the Boy.
Met zo’n cd is Maarten de ideale gast voor Oud Roze, een programma over uit de kast komen en wat daar allemaal bij komt kijken. Oudroze vindt elke eerste zondag van de maand plaats op Landgoed de Paltz, wat een prachtig natuurgebied schijnt te zijn. Als GMBB kom je nog eens ergens; tussen het praten door zal Maarten iets zingen en ik ga hem begeleiden.
Riek Bakker komt ook. Zij ontwikkelt steden en blijkt ook nog te kunnen schilderen.
Er zijn nog kaarten.
Tan Dun, pinyin, Tán Dùn, 譚盾, 谭盾 werd wereldberoemd met zijn muziek voor Crouching Tiger, Hidden Dragon. Maar hij schreef natuurlijk nog veel meer. Circles bijvoorbeeld, een muziekritueel met de dirigent als hogepriester. Concerto for Six, een ode aan de levendigheid van het dorpsleven uit zijn jeugd en Concerto for pizzicato piano and ten instruments, eerbetoon aan zijn mentor en zielsverwant John Cage.
Alle drie op 10 maart te beluisteren bij het Doelen Ensemble dat voor deze gelegenheid is uitgebreid met een gitarist.
Binnenkort meer over het stuk. Nu eerst maar eens luisteren naar deze prachtige uitvoering van het Nieuw Ensemble.
Vriend Paul kreeg een aria van haar cadeau en zij vroeg of ik haar wilde begeleiden. Bij de repetitie kreeg ik een brok in mijn keel. Oh,oh, oh, wat kan ze mooi zingen.
Deze prachtige foto vond ik op het blog van Juan Garcia Santiago, een zigeuner die schrijft over alles wat met zigeuners te maken heeft. Hij past perfect bij Romancero Gitano, een stuk voor gitaar en koor van Mario Castelnuovo Tedesco , op tekst van Federico Garcia Lorca.
In het jaar 2000 speelde ik Romancero Gitano met het Groot Omroepkoor in het Concertgebouw van Amsterdam. Het concert werd live uitgezonden op de radio en een week geleden werd die uitzending herhaald. Ik had geen idee hoe het gegaan was maar toen ik het terug hoorde vond ik het eerlijk gezegd nogal mooi. Nu heb ik opeens ontzettend zin om het weer te gaan spelen.
Net als het stuk gaat de foto over zigeuners, landschap, geschiedenis. Ik heb alleen geen idee wie hem gemaakt heeft. Dat vertelt het verhaal niet.
Er was een nieuwjaarsdiner en daar moest een thema bij. Het werd de codenaam voor de beursgang en zo werd de keuze voor de ‘live muziek’ een kwestie van invullen. Als je het origineel kent is begeleiding door één gitaar misschien wat karig maar aan de andere kant, voor vier minuten een vleugel huren is ook weer zo wat. Dus of ik het wilde doen. Ook al wist ik dat ik het fortissimo aan het einde nooit waar zou kunnen maken, ik heb toch maar ja gezegd.
Op de avond zelf vond Femke van de events een zangeres op een podium veel te statisch dus of Madame Butterfly zo vriendelijk wilde zijn om haar bel di vedremo vanaf de balustrade te zingen.
Omdat je als begeleider de ademhaling van de zangeres in de gaten moet houden, verhuisde ik mee naar boven. Zo bleven het speciaal voor mij in de zaal opgetuigde podiumpje leeg en ikzelf onzichtbaar voor het publiek. Dat gold niet voor Isabella. Gelukkig maar want behalve dat ze schitterend zong, had ze ook een prachtig optreedkleedje aan.
