ingehuurd

Het ging om een Vivaldi concert en een trio van Paganini. Ik had het nog nooit gespeeld maar Hubert zei dat ik het de eerste paar keer best van blad mocht spelen. De gitarist van het Heidelberger Kammer Orchester moest wegens familieomstandigheden terug naar de VS en er werd met spoed een vervanger gezocht. Het ging om 21 concerten op rij. Een heuse buitenkans.

Ik sprong in de trein, kwam ‘s middags aan in Mannheim en werd,  ingeklemd tussen twee kwebbelende Amerikaanse violistes,  in een spelersbusje naar een theater gereden dat honderden kilometers verderop lag. Ik was jong en enthousiast en er van overtuigd dat mijn carrière vanaf dat moment een enorme vlucht zou nemen. Want hoe vaak krijg je de kans om als solist op te treden in Duitsland? Heel vaak, zou later blijken. Maar dat wist ik toen nog niet.

Nog diezelfde avond worstelde ik me door Vivaldi heen, moest ik in de pauze CDs verkopen – de kurk waar het orkest op dreef –  en speelde ik voor het eerst in mijn leven een trio van Paganini trio, met publiek erbij. Na afloop van het concert  nam de leider van het ensemble het woord en vroeg aan het publiek of iemand misschien nog plek had om een lid van het ensemble te herbergen.

Anders was het niet vol te houden legde Klaus Preis me later uit. Klaus was behalve de klavecinist van het gezelschap, ook de eigenaar van het busje en de CDs. Ook het grote huis in Mannheim waar we sliepen als we in de buurt optraden was van hem. Het Heidelberger Kammer Orchester  was Klaus’ eenmanszaak.

Die eerste avond logeerde ik bij een stel, waar behalve ik, ook de altist bleef slapen. Het echtpaar vond het reuze interessant echte künstler kennen zu lernen. Dat gold vooral voor de vrouw van het stel. Zij trok zich nadat haar man naar zijn werk vertrokken was, na het ontbijt nog even terug met de altist.

Gisteren stuurde Peter me een link naar een TEDTalk  waarin Amanda Palmer betoogt dat kunstenaars moeten durven vragen. Om geld, om hulp en om slaapplaatsen. Ze is er goed in zo blijkt. Maar ze is niet de enige. Het orkest van Klaus speelde met uitzondering van oudejaarsavond, elke dag van het jaar. Ook Klaus  verstond de kunst van het vragen.