Esther Steenbergen

gitariste met brede belangstelling

bloggers

Olga

Dit is Olga. Officieel heet ze Kompas Olga 800 maar ik vind Olga veel vriendelijker klinken. Olga houdt niet van aandacht, het liefst houdt ze zich onzichtbaar in de stal. Dat lees ik op Over Koetjes en Kalfjes, het blog van boerin Hendrika.

Ik denk niet dat het werk van boerin Hendrika de goedkeuring van de Partij voor de Dieren kan wegdragen, Olga staat op de foto omdat ze 100.000 kg melk heeft geproduceerd. Toch kijk ik graag op Hendrika’s blog. Het is er zo lekker rustig. De foto’s zijn mooi. En er wordt met liefde over de dieren gesproken.

Maar tegenwoordig is Hendrika vooral actief op Twitter. Dat is logisch maar wel jammer. Want retweets, filmpjes, nieuws, opmerkingen over actualiteiten zijn toch anders dan een serie foto’s over mist of een lang bericht over suikerbieten.

Steeds meer van mijn favoriete bloggers kappen ermee. Die vermaledijde social media draaien samen met de content marketeers en beroepsvloggers langzaam maar zeker al mijn favoriete blogs de nek om.

Toebosch’ eigen tijdschrift

De toekomst is aan de blogger en iedereen gaat voor zichzelf beginnen. Je hoeft geen Lidewijn Edelkoort  te heten om dat te concluderen.  De Correspondent en Follow the Money doen het als collectief, Theo Toebosch doet het in zijn eentje. Hij heeft een jaloersmakende website, ontworpen door good old Herman Rienstra en hij is de belichaming van de eerste regel uit dit stukje. Ik voorzie heel veel tijdschriften en een gouden toekomst voor curatoren.

schaduwkant aan overheidsdraagvlak

De voormalig directeur van de VSCD is voor zichzelf begonnen en houdt op zijn site een blog bij. Zo kwam ik als gitariste met brede belangstelling bij China weet heel goed waarom kunst gesubsidieerd moet worden terecht.

Hierin vertelt Hans Onno van den Berg dat de Chinese overheid miljoenen spendeert aan o.a. het prestigieuze National Center for the Performing Arts (NCPA) en ook nog eens geld overheeft voor lokale initiatieven, zoals een fietsmuseum.

Kijk, concludeert de schrijver, in tegenstelling tot Nederland is er in China wél draagvlak voor overheidsfinanciering van de kunsten en hij citeert de tekst die de overheid bij de ingang van het NCPA heeft aangebracht

in China vindt de overheid het niet alleen gerechtvaardigd (veel) overheidsgeld aan kunst uit te geven omdat kunst ‘het culturele leven van de bevolking verrijkt’, of zelfs ‘het leven verandert’, maar er mag zelfs geld worden uitgeven aan mislukkingen om van fouten te kunnen leren en ‘elke dag de perfectie dichter te benaderen’.

De Chinese overheid is blijkbaar ook van mening dat niet alle kunst het publiek dient, sommige kunstenaars zet zij gevangen of ontneemt ze het recht op vrije meningsuiting.

Naar aanleiding van het artikel realiseerde ik me dat het gevaar van overheidsbemoeienis als argument in Nederland nooit aanwezig is in discussies over (bezuinigingen op) de kunstbegroting. We vertrouwen de overheid. Het komt niet eens in ons op dat ‘overheidsdraagvlak’ voor de kunsten ook een ‘schaduwkant’ kan hebben.

over book from the sky xu bing
over book from the sky xu bing

Bovenstaand verscheen in februari 2013.
Update april 2019. Links aangepast en pedante toontje veranderd.

Boven is het stil

Boven is het stil is verfilmd. De schrijver is er niet ontevreden over zo lees ik op zijn blog waar ik op terecht kwam nadat ik het boek (fantastisch!) uit had. Het blog van de schrijver heeft een beetje een lullige naam en de foto zit het doorlezen regelmatig in de weg maar het wordt consequent bijgehouden en bij vlagen staan er prachtige stukjes op. Ik had het er al eerder over en ik ga er nog wel even over door want er zijn niet veel bloggende schrijvers. Als ze al bloggen maken ze de stukjes te lang, te actueel of schrijven ze enkel en alleen Kijk mij eens, weer een nieuw boek. Dat is jammer want een berichtje op zijn tijd van iemand die schrijven kan is erg prettig.

afbeelding afkomstig van tzum

Gerrit Komrij

De dood, die geen uitzonderingen kent en iedere ontduiker uiteindelijk opspoort, wordt door ons graag beschouwd als een toevallige kennis. We kunnen aan hem denken en kunnen ook niet aan hem denken. Af en toe zwaaien we naar hem op de stoep aan de andere kant van de straat, in de hoop dat hij niet oversteekt. Meestal steekt hij ook niet over. Of probeert hij het en draait zich halverwege om. Tot die ene keer.   Uit Demonen

I.M Gerrit Komrij (1944-2012)

De necrologieën lezend kom ik erachter dat hij behalve dichter, polemist, etc. ook blogger is geweest. Gerrit Komrij schreef waarschijnlijk altijd. In zijn hoofd. Op papier, in de krant en dus ook op internet.  Nadat hij Facebook had ontdekt is daar de meeste van zijn internetschrijftijd in gaan zitten. Hij blogde ook voor NRC.

Update 14-4-2019

Voor diezelfde krant schreef hij columns over internet die na zijn dood onder de naam Twee Punt Nul zijn uitgegeven en door de ijdele hoofdredacteur van die krant van commentaar zijn voorzien. De commentaren zijn weergegeven als zogenaamd twitterbericht, zodat elke column met tekst (en foto!) van de hoofdredacteur begint. Iets in mij zegt dat Gerrit Komrij hier een heerlijke column over zou hebben geschreven.