
Terwijl de kaarsen werden aangestoken …
… inspecteerde Otto de kop van Olga’s kwintbasgitaar
en verkenden wij de akoestiek van de kerk.
Schubert op Gitaar
Programmatoelichting
speelt | schrijft | organiseert
Terwijl de kaarsen werden aangestoken …
… inspecteerde Otto de kop van Olga’s kwintbasgitaar
en verkenden wij de akoestiek van de kerk.
Schubert op Gitaar
Programmatoelichting
Laat ik eens een lezing organiseren dacht ik. Gecombineerd met een live uitvoering van onze schöne Mülllerin. ‘Leuk’ zei Olga, die tegenwoordig nogal succesvol is met het geven van lezingen. Ze stuurde een bericht naar een aantal mensen in haar bestand. Die lieten vervolgens allemaal weten dat ze wilden komen. Dus toen zaten we vol.
Olga vertelde over Schubert’s muziek, zijn meesterwerken en zijn ongeëvenaarde hoge productie. Ik serveerde rode en witte wijn en Maarten zong als vanouds onze eigen die schöne Müllerin. Het was knalgezellig. Het publiek was enthousiast. Twee echtparen riepen ‘dit willen wij thuis ook’. We gaan nog meer Schubertiades organiseren. Wie daar bij wil zijn kan dat: hier laten weten.
Schubert op Gitaar
Programmatoelichting
Er was iets met ‘asbest gevonden’ en op het laatste moment een andere locatie moeten vinden. Is er wel een kleedkamer aanwezig? vroeg Maarten. Daar moeten jullie je niet te veel van voorstellen, zei de man die ons binnenliet.
Vanwege de file kwamen we te laat op de repetitie. Dus op de dag van het concert vertrokken we nóg eerder. Maar toen viel de file mee en zaten we om 16.00 uur in een verlaten restaurant.
Of hij even gebruik mocht maken van de vaste lijn vroeg Maarten aan de serveerster, want hij moest een radiointerview geven. Dat moet ik even aan mijn manager vragen, zei de serveerster.
Maar de manager zat zelf aan de vaste lijn. Haar gesprek duurde zolang dat toen ze kwam vragen waarmee ze ons van dienst kon zijn, Maarten’s radioprogramma alweer voorbij was.
‘Green doesn’t sell’ was ooit een waarheid als een koe. Groen was somber. Groen was saai en niemand wilde groen. Een tijdschrift met een groene cover kon linea recta de vuilnisbak in want verkopen zou het toch niet. Tegenwoordig is dat wel anders. Groen is goed. Groen is in en iedereen wil het zijn. Zo graag dat er zoiets als groenwassen bestaat en zelfs Volkswagen een groene selectie heeft.
In Schubert’s die schöne Müllerin is groen een böse én een liebe Farbe. Het lint aan de luit is groen, de jager is gekleed in groen en buiten is alles groen. Zo groen, dat de molenaar, als hij eindelijk doorkrijgt hoe de vork in de steel zit, er niet meer tegen kan en er een einde aan maakt. Het is oppassen met groen. Zoveel is wel duidelijk.
Die liebe Farbe
[bandcamp width=100% height=42 album=1287276603 size=small bgcol=ffffff linkcol=0687f5 track=3022855051]
Ook Kermit heeft het er bepaald niet makkelijk mee.
De heer en mevrouw van Weede hadden hun landgoed opengesteld voor de culturele dag Lochem. De organisatie had voor lunchpakketten gezorgd die wij tussen de concerten door, nuttigden op het terras. De gastheer kwam er gezellig bij zitten. De gastvrouw haalde een flesje wijn uit de ijskast. Ik maakte een foto.
Als gitariste met brede belangstelling moet ik ook wel eens hoesten. Afgelopen zondag nog. Ik zat op het podium. Maarten zong Mein Schatz had grun so gern en páts daar was die hoest. Keihard en hevig. Zo hevig dat ik naar achteren moest, op zoek naar iets om het te stoppen.
Het applaus bij mijn terugkeer had het karakter van een opluchting. Goddank, ze leeft nog.