huis aan kant

Magneetbord

Als ik maar eenmaal magneetborden had, dan zou de kluwen aan plannen, afspraken en noodzakelijke voorbereidingen zich vanzelf groeperen in een rustgevend overzicht. Dacht ik.

Ik besloot de borden zelf te maken.

Hiervoor bleek ik behalve meubelplaat, voorstrijk, grondverf (miniaal 2 lagen), magneetverf (minimaal 3), afdekplastic, kwasten, rollers en allerlei soorten bakjes en schuurpapier, ook en vooral, heel veel ruimte nodig te hebben.

Om die te creëren moest er met meubels worden geschoven. Daarom is een en ander is tijdelijk op een andere plaats gelegd, omgevallen, op elkaar gestapeld en ‘zolang’ op de gang gezet.

Nu is dat, wat er aan overzicht was, volledig verdwenen.

opnieuw bekleed

Sommige mensen hebben alles voor elkaar maar wij hebben niet eens een bank om op te zitten. We togen naar Villa Arena waar het winkelpersoneel ons huilend om de hals viel omdat ze eindelijk weer eens iemand zagen die geen collega was. Ze gaven ons koffie en vroegen om de haverklap of het een beetje lukte. Maar het lukte niet. Niks zat lekker, niks was mooi en alles leek op elkaar. Op de terugweg kwamen we langs een kringloopwinkel waar een stoeltje ons aankeek. W. kende iemand die kon stofferen. De stof komt van de markt.

van de straat

Wist de vorige eigenaar niet dat batterijen los te koop zijn?
Of was hij uitgekeken op het model?

groene thee

Na het lezen over de gezonde eigenschappen heb ik er een zakje van aangeschaft. Een beetje theedrinker schijnt voor elke thee een aparte pot te gebruiken en als aspirant theedrinker vond ik dat de pot voor deze thee, inderdaad…, ehh, groen moest zijn.

Dat bleek zo makkelijk nog niet. Daarom zowel een witte theepot als een pot groene porseleinverf aangeschaft. Ik moet zeggen: ik ben niet ontevreden over het resultaat. Mijnheer Gitaar is er minder blij mee. Hij is bang dat er een nieuwe fase in mijn leven is aangebroken en vreest een abonnement op de Margriet.