Kunstbeleid

schaduwkant aan overheidsdraagvlak

De voormalig directeur van de VSCD is voor zichzelf begonnen en houdt op zijn site een blog bij. Zo kwam ik als gitariste met brede belangstelling bij China weet heel goed waarom kunst gesubsidieerd moet worden terecht.

Hierin vertelt Hans Onno van den Berg dat de Chinese overheid miljoenen spendeert aan o.a. het prestigieuze National Center for the Performing Arts (NCPA) en ook nog eens geld overheeft voor lokale initiatieven, zoals een fietsmuseum.

Kijk, concludeert de schrijver, in tegenstelling tot Nederland is er in China wél draagvlak voor overheidsfinanciering van de kunsten en hij citeert de tekst die de overheid bij de ingang van het NCPA heeft aangebracht

in China vindt de overheid het niet alleen gerechtvaardigd (veel) overheidsgeld aan kunst uit te geven omdat kunst ‘het culturele leven van de bevolking verrijkt’, of zelfs ‘het leven verandert’, maar er mag zelfs geld worden uitgeven aan mislukkingen om van fouten te kunnen leren en ‘elke dag de perfectie dichter te benaderen’.

De Chinese overheid is blijkbaar ook van mening dat niet alle kunst het publiek dient, sommige kunstenaars zet zij gevangen of ontneemt ze het recht op vrije meningsuiting.

Naar aanleiding van het artikel realiseerde ik me dat het gevaar van overheidsbemoeienis als argument in Nederland nooit aanwezig is in discussies over (bezuinigingen op) de kunstbegroting. We vertrouwen de overheid. Het komt niet eens in ons op dat ‘overheidsdraagvlak’ voor de kunsten ook een ‘schaduwkant’ kan hebben.

Bovenstaand verscheen in februari 2013.
Update april 2019. Links aangepast en pedante toontje veranderd.

Update augustus 2019. I.M. Hans Onno van den Berg

Dag van de Klassieke Muziek

Het is vast goed dat zo’n dag bestaat al vind ik het van weinig liefde getuigen om de lezers van klassieke zaken een korting te geven en musici het volle pond te laten betalen. Ik word zo mies van al die lieve, mooie, rare musici met hun foldertjes en stapels CD’s achter hun tafels. Laat ze in vredesnaam die wereldvreemde wezens blijven die met één streek over de snaren of met het verplaatsen van lucht een instant andere wereld scheppen die mij gelukkig maakt.

verhuizen

Als Minister van Cultuur laat ik het ministerie verhuizen naar een mooi, leegstaand pand in het centrum van de stad. Lekker groot met veel lege zalen en elke avond een concert of theatervoorstelling. Gratis toegankelijke tentoonstellingen, afwisselend samengesteld door boeren, burgers, buitenlui én gerenommeerde curatoren. Komt er een belangrijke buitenlandse gast bij ons op bezoek, dan stel ik het ministerie beschikbaar opdat duidelijk wordt dat wij, Nederland, de schoonheid en de kunst, hoog in het vaandel hebben staan.

Het Paleis op de Dam lijkt mij de ideale locatie. Het staat altijd maar leeg. Eventuele nieuwjaarsrecepties en troonswisselingen kunnen gewoon doorgang blijven vinden.

Jan Wolff

Een stage hoorde bij de studie en zo kwam ik op het kantoor van De IJsbreker terecht. Jan Wolff had mij aangenomen maar was al weer snel vergeten dat ik bestond. Het klusje dat ik klaren moest duurde ongeveer anderhalve dag en de rest van mijn stage keek ik uit over de Amstel. Toch heb ik veel van Jan geleerd. Dat er een bezettingsgraad bestaat van 118% bijvoorbeeld. En na de kennismaking met weer een nieuwe Wethouder van Cultuur zei hij: ‘die kan ik hebben.’

Youssou N’Dour Minister van Cultuur

Melina Mercouri en Gilberto Gil gingen hem voor en er zijn er vast en zeker meer. Toch is een vakminister in deze tak van sport vrij ongebruikelijk. In Nederland is het voor zover ik weet nog nooit voorgekomen. Ik zie het ook niet zo snel gebeuren want hier wordt de post vooral gezien als een stageplaats voor het echte werk. Niet voor niets antwoordde Rick van der Ploeg op de vraag wat hij van de hem toebedeelde post vond iets wat je een verse Minister van Financiën niet snel zult horen zeggen

Ik heb er niet zoveel verstand van maar ik zal me de komende tijd er eens in verdiepen.

Als spielerei, uit oprechte belangstelling en uit frustratie over zoveel gemiste kansen vraag ik me regelmatig af wat ik zou ik doen als ik Minister van Cultuur zou zijn. Daarover later meer. Eerst maar eens aandacht voor de nieuwe Minister van Cultuur (en Toerisme) van Senegal.