schrijven

Een mooie titel

De titel voor zijn nieuwe boek was tijdens een etentje met vrienden niet met onverdeeld enthousiasme ontvangen. Wat of ík van de titel vond, wilde de schrijver weten.

Ik vond de titel wel oké. ‘Als het de lading dekt tenminste’. Want de titel had een lading.
De titel dekte de lading, verzekerde de schrijver me.

Ach, ’t is maar een titel, stelde hij zichzelf gerust. Zo belangrijk is een titel nou ook weer niet.

Nou,… protesteerde ik.

Oh ? vroeg de schrijver. Wel belangrijk? Wat vind jij dan een mooie titel? Noem jij eens een boek met een mooie titel.

Daar moest ik even over nadenken.

De Koperen Tuin. De Koperen Tuin zei ik. Dat vind ik echt een prachtige titel.

… Oké…, zei de schrijver. Dan noem ik mijn boek De Koperen Tuin.

Paint as you like – Michael Moore

Iemand had een huisje gehuurd met een rieten dak en houten wanden.
En een zwembad. In dat huisje.
Of we zin hadden om langs te komen?
Nou dat hadden we wel.
We gingen wandelen, drinken, eten en nog meer drinken en op een gegeven moment wilde iedereen naar bed.

Het zwembad lag naast ons kamertje.
De pomp om het water op temperatuur te houden ook.
De wind stak op en glipte tussen de houten planken van het huisje, zo ons slaapkamertje in.
Het dak kraakte en degene die naast mij lag begon te snurken.

De zwembadpomp sloeg aan. De zwembadpomp sloeg af.
De wind beukte tegen de wanden. En degene die naast mij lag, zette er een tandje bij.

Toen me eindelijk duidelijk werd dat ik never nooit in slaap zou vallen,
in dat net te kleine bedje, in dat hele kleine kamertje,
met al die wind en dat veel te veel lawaai, dacht ik,

“ik kan beter wakker liggen van Paint as you like
dan van al dat gekraak, die zwembadpomp en dat helse gesnurk”.

Lang leve Michael Moore.

Michael Moore Fragile Ramboy Recordings — ramboy recordings

Met Do in het visrestaurant

Wat is dat voor een vis?
Een doktersvis mevrouw.
Wat een schatje, heeft hij ook een vriendinnetje?
Nee mevrouw, hij is helemaal alleen.
…, .
Net als ik overigens. Ik heb op dit moment ook geen partner.
…,
…,
Maar u zit niet in een aquarium.

Slaapliedje

Het feit dat hij, energiek en vol verwondering, gewoon maar door bleef leven, terwijl hij al jaren vond dat het op zijn leeftijd eigenlijk afgelopen moest zijn, intrigeerde hem mateloos.

Toch begon hij zich steeds vaker af te vragen waarom hij zich nog druk zou maken over aardse zaken. Hij was moe.

Toen de jonge Wout mij vroeg of ik op de begrafenis van zijn oude vader iets wilde spelen dacht ik aan dit slaapliedje.

de moeder van de bruidegom

De moeder van de bruid sprak vol vertedering over ‘haar meissie’. Daarna was de vader van de bruidegom aan de beurt. ‘Ik zal het kort houden’ zei hij en stak van wal. Hij begon met de geboorte. Daarna behandelde hij de kleuterschool en na een half uur wisten we dat de bruidegom op de lagere school een klas had overgeslagen.

Met één hand in de broekzak en de ander losjes wapperend in de lucht, zette hij kort uiteen hoe de bruidegom als jongen was geweest. Welke positie hij in het schoolvoetbalteam had gehad (links back) en hoe de relatie met zijn tweelingbroer was (gezond competitief).

De moeder van de bruidegom zat op de eerste rij en schudde zachtjes haar hoofd. Daarbij mompelde ze wat en slaakte ze een diepe zucht. Bij het woord cijferlijst wilde ze opstaan, wat haar schoonzus, die achter haar zat voorkwam, door haar met beide handen op haar schouders naar beneden te duwen. De gasten zochten halsreikend waar of het gerommel vandaan kwam, maar aan de spreker, die in de verte starend zijn geheugen aftastte, ging het voorbij.

Toen ze haar linkerarm de lucht in stak en met haar rechterwijsvinger op de wijzerplaat van haar horloge begon te tikken had ze wel de aandacht van de ambtenaar van de burgerlijke stand te pakken. Deze stond naast de vader van de bruidegom, klaar om met het officiële gedeelte te beginnen.

De vader vroeg zich hardop af wat er nog meer over zijn zoon te vertellen viel? Oh ja, er was ook wel eens een ander meisje geweest. ‘En nou hou je op’ schreeuwde zijn vrouw die zich inmiddels van haar schoonzus had bevrijd en zich richting het altaar bewoog.

gems

Guy kwam thuis met een kwart gems. Dat is nog eens iets anders dan een pakje boterhammenworst. Eén kwart is goed voor een keuken vol vlees. We moeten zo langzamerhand op huis aan maar we mogen niet weg voor we de gems hebben geproefd. Het beest moet minstens twee dagen in de marinade voordat er ook maar iets mee kan gebeuren. Het onweer barst los. De regen houdt aan. De wifi houdt er mee op. Maar we kunnen niet weg. Het beest bepaalt wanneer we vertrekken. ‘Niet jullie, niet Guy, maar het beest’, zegt Francine.