schrijven

Een mooie titel

De titel voor zijn nieuwe boek was tijdens een etentje met vrienden niet met onverdeeld enthousiasme ontvangen. Wat of ík van de titel vond, wilde de schrijver weten.

Ik vond de titel wel oké. ‘Als het de lading dekt tenminste’. Want de titel had een lading.
De titel dekte de lading, verzekerde de schrijver me.

Ach, ’t is maar een titel, stelde hij zichzelf gerust. Zo belangrijk is een titel nou ook weer niet.

Nou,… protesteerde ik.

Oh ? vroeg de schrijver. Wel belangrijk? Wat vind jij dan een mooie titel? Noem jij eens een boek met een mooie titel.

Daar moest ik even over nadenken.

De Koperen Tuin. De Koperen Tuin zei ik. Dat vind ik echt een prachtige titel.

… Oké…, zei de schrijver. Dan noem ik mijn boek De Koperen Tuin.

Paint as you like – Michael Moore

Iemand had een huisje gehuurd met een rieten dak en houten wanden.
En een zwembad. In dat huisje.
Of we zin hadden om langs te komen?
Nou dat hadden we wel.
We gingen wandelen, drinken, eten en nog meer drinken en op een gegeven moment wilde iedereen naar bed.

Het zwembad lag naast ons kamertje.
De pomp om het water op temperatuur te houden ook.
De wind stak op en glipte tussen de houten planken van het huisje, zo ons slaapkamertje in.
Het dak kraakte en degene die naast mij lag begon te snurken.

De zwembadpomp sloeg aan. De zwembadpomp sloeg af.
De wind beukte tegen de wanden. En degene die naast mij lag, zette er een tandje bij.

Toen me eindelijk duidelijk werd dat ik never nooit in slaap zou vallen,
in dat net te kleine bedje, in dat hele kleine kamertje,
met al die wind en dat veel te veel lawaai, dacht ik,

“ik kan beter wakker liggen van Paint as you like
dan van al dat gekraak, die zwembadpomp en dat helse gesnurk”.

Lang leve Michael Moore.

Michael Moore Fragile Ramboy Recordings — ramboy recordings

Met Do in het visrestaurant

Wat is dat voor een vis?
Een doktersvis mevrouw.
Wat een schatje, heeft hij ook een vriendinnetje?
Nee mevrouw, hij is helemaal alleen.
…, .
Net als ik overigens. Ik heb op dit moment ook geen partner.
…,
…,
Maar u zit niet in een aquarium.

gems

Guy kwam thuis met een kwart gems. Dat is nog eens iets anders dan een pakje boterhammenworst. Eén kwart is goed voor een keuken vol vlees. We moeten zo langzamerhand op huis aan maar we mogen niet weg voor we de gems hebben geproefd. Het beest moet minstens twee dagen in de marinade voordat er ook maar iets mee kan gebeuren. Het onweer barst los. De regen houdt aan. De wifi houdt er mee op. Maar we kunnen niet weg. Het beest bepaalt wanneer we vertrekken. ‘Niet jullie, niet Guy, maar het beest’, zegt Francine.

op de brug

Als we gas geven lijkt het wel alsof er een vliegtuig opstijgt. De buurman heeft er verstand van dus of hij er even naar wil kijken. Dat wil hij wel. Hij doet aan Hans van Manen denken. De manier waarop hij beweegt, hoe hij zijn sigaret vasthoudt en zelfs hoe hij naar de onderkant van onze auto kijkt. Het blijkt een breuk in een of andere buis te zijn. De buurman last de breuk en wil er niets voor hebben. Thuis hangt hij toch alleen maar voor de televisie, zegt hij. Dan repareert hij net zo lief onze auto.

boek

Ik heb al een titel. Maar deze had eventueel ook gekund…

Via Anne Janssens

schrijven

Ik wilde een bericht schrijven over waarom er even geen concerten in mijn agenda staan. Zo raakte ik aan de praat met het papier en nu is er opeens een heel hoofdstuk af van wat ik denk dat misschien wel een boek moet worden. Over spelen, over achter en voor, en over waarom ik in vredesnaam klassiek gitaar ben gaan spelen terwijl ik toch zo veel andere kwaliteiten had. Het is een grote, verharde bult en erover schrijven voelt als wegmasseren. Ondertussen zit ik vol plannen voor programma’s. Dat heeft iets schizofreens.

postbode

Gistermiddag deed ik de voordeur open, precies op het moment dat de postbode een brief door de brievenbus wilde schuiven. Hij zei ‘je hebt een prachtig figuur. Laatst zag ik je lopen met een andere vrouw en ik dacht, die heeft een prachtig figuur hoor’.

bijhouden

Je moet het bijhouden.
Wie er speelt, wat er speelt en wie er wanneer jarig is.
De e-mail, de plantjes, de afwas, lichaam en geest en de poes van de buren.
De programmatuur van je computer, vakliteratuur en het verven van je haar.
Maar, vraag ik me af, als ik alles bijhoud, is er dan nog wel tijd voor iets nieuws?

museumstuk

Wat te doen met de beker waar je als kind melk uit dronk? Met het potlood dat je vond op straat toen je voor het eerst alleen in New York was? Waar laat je de aansteker van je vader die noodgedwongen het roken er aan gaf nadat die met loeiende sirene was weggevoerd omdat zijn longen het hadden begeven?

Ik leg het allemaal in de vitrinekast en noem die mijn museum. Ik denk er over om het open te stellen voor publiek en er zelf als suppoost professioneel wegdommelend naast te gaan zitten.