gitariste met brede belangstelling
“Het gaat om muziek bij de voorstelling, muziek bij de dans van Conchita en muziek bij het Parade maken. Je weet wel, vóór de voorstelling, om publiek binnen te lokken.”
Wil jij het doen?” vroeg Porgy nog niet eens zo heel erg lang geleden.
Ons rekwisiet in Broers bracht veel oh’s en ah’s teweeg.
Naast spelers, makers, producenten en technici, cirkelden er nog meer mensen rond de voorstelling.
De dichteres die zich voorstelde met de woorden ‘Ik ben Piet Paaltjens’.
Uit de door haarzelf overhandigde gedichtenbundel waarin zij verslag doet van haar (intieme) leven, is regelmatig geciteerd.
De oud-professor.
Hij stuurde na de première een brief van drie kantjes, vol met regieaanwijzigingen.
De stalkster.
Ondanks het toegangsverbod drong zij tot tweemaal toe theater binnen om op rij één naar HEM te gaan zitten staren. Ze liet een pakje achter in zijn kleedkamer wat leidde tot grote paniek.
De aspirant-stalkster.
Zij stond bij de ingang van het theater en prevelde excuses toen ze een in kinderlijk handschrift, een volgeschreven ansichtkaart en een plantje overhandigde.
Er waren twee theatertechnici die staand tussen de coulissen keihard door de slotmonoloog heen praatten.
Er was een dief. Hij jatte onze mengtafel en zette die nog dezelfde avond op Marktplaats.
Er is een vriendin ziek geworden.
Er is een kind geboren.
Het grote voordeel van in een goed geproduceerde productie spelen is dat je je nergens druk over hoeft te maken. Het enige wat je moet weten is hoe laat de bus vertrekt. Niet zomaar een bus overigens. Tafeltjes, lampjes, een ijskastje, magnetron. Het zit er allemaal in. Je kunt zelfs even in bed gaan gaan liggen om een dutje te doen als je in de file staat.
Het enige nadeel is dat de bus niet overal kan komen en je in dat geval, met de catering, een eindje moet lopen.
